skanuj0112 [1600x1200]

- epsza selektywność, gdyż tylko określona grupa substancji wykazuje fluorescencję.

Spektrofluorymetrię stosuje się w analizie:

Związków biologicznie czynnych, np. witamin, takich jak rybo-Łiwina(witamina B₂)lub tiamina (witamina B,), hormonów (adrenalina), i—inokwasów (tryptofan, tyrozyna) czy alkaloidów (chinina, chinidyna).

Środków farmaceutycznych, takich jak antybiotyki, barbiturany.

Substancji zagrażających środowisku, np. wielopierścieniowych * eglowodorów aromatycznych (WWA).

Jonów metali, np. Al, Be, Ge, Zr, Sc i innych, które z odczynnikami : rganicznymi tworzą kompleksy chelatowe. Odczynnikami, które wykażą fluorescencję i właściwości kompleksujące są np. moryna, 8-hydro-chinolina, salicylalo-o-aminofenol lub semikarbazon aldehydu salicylowego.

Aparatura fluorymetryczna

Do pomiaru fluorescencji stosuje się fluorymetry lub spektrofluory-—etry. Fluorymetry są dość prostymi przyrządami, w których wykorzys-Ł esię filtry do monochromatyzacji promieniowania, natomiast spektro-'-orymetry są urządzeniami wyższej klasy z monochromatyzacją za r*:mocą monochromatorów. Główna różnica polega na stosowaniu

■    spektrofluorymetrach dwóch monochromatorów:

- pierwszy służy do monochromatyzacji promieniowania wysyłanego przez źródło promieniowania,

drugi służy do monochromatyzacji promieniowania emitowanego przez próbkę.

Inną istotną różnicą jest ustawienie drugiego monochromatora i detek-fira (ryc. 5.35) pod kątem prostym w stosunku do kierunku promienio-

■    2nia wysyłanego przez źródło promieniowania. Takie ustawienie mono-;~romatora i detektora powoduje, że do detektora dochodzi tylko rcomieniowanie fluorescencyjne emitowane przez cząsteczki substancji, i nie promieniowanie, które przeszło przez roztwór i nie zostało zaabsorbowane.

Ustawienie detektora pod kątem 90° jest możliwe, ponieważ w przypadku fluorescencji źródłem promieniowania emitowanego są czą-

109