Skan1

Wyjaśnij co to jest zmęczenie, jakie są jego rodzaje i czym się charakteryzują:

Zmęczenie - przejściowe zmniejszenie zdolności do pracy spowodowane przez brak rezerw energetycznych. W czasie zamiany cukru w energię, organizm wytwarza też kwas mlekowy, który gromadzi się w mięśniu używanym w danej chwili i wywołuje uczucie zmęczenia. W wypadku odczuwania zmęczenia, należy położyć się i nie dopuścić do utraty ciepła przez ciało. Zmęczenie jest reakcją fizjologiczną chroniącą przed dalszą zbyt intensywną pracą. Wyróżnia się 2 rodzaje zmęczenia - ośrodkowe (ogólne) oraz obwodowe (mięśniowe). Zmęczenie może być objawem wielu chorób i nie należy go bagatelizować. Występuje często w połączeniu z innymi symptomami, jak np zmiany nastroju (niepokój, depresja, zaburzenia snu), rpoże być też objawem braku odporności.

Omlówi objawy i przyczyny „zespołu przewlekłego zmęczenia”

Zespół przewlekłego zmęczenia (CFS, Chronić Faligne Syndrome) jest zespołem objawów chorobowych, który dotychczas nie ma jednoznacznie ustalonej etiopatogenezy ani sposobu leczenia. Niemal na pewno jest zjawiskiem heterogennyni; różne przyczyny mogą być jego powodem. Rozpoznanie opiera się na obrazie klinicznym.

Rozpoznanie CFS można postawić, gdy:

Występuje przedłużające się ponad 6 miesięcy niewyjaśnione zmęczenie u osoby nie mającej dotychczas dolegliwości, które nie jest związane z przymusowym leżeniem w łóżku, długotrwałym wysiłkiem, ma ściśle określony początek w czasie i powoduje zmniejszenie dziennej aktywności ruchowej o ponad 50%.

Podkreśla się, że utrzymujące się zmęczenie może być objawem wielu chorób. Nie jest jasne, czy istnieje CFS jako schorzenie o odrębnej, czekającej na wyjaśnienie patologii, czy też zawsze jest tylko przejawem jakiejś znanej już. podstawowej choroby.

Lekarz, do którego zgłasza się osoba skarżąca na długotrwałe zmęczenie, powinien rozważyć jako ewentualne przyczyny przewlekłego zmęczenia różne stany i choroby, takie jak:

•    depresja

•    przewlekłe lub podostre choroby bakteryjne (jak np. zapalenie wsierdzia, borelioza, gniźlica, sarkoidoza)

•    miejscowe infekcje

•    • choroby i zakażenia wirusowe, zwłaszcza wirusowe zapalenia wątroby spowodowane wirusem WZW-C i HCV

•    przewlekłe choroby płucne, kardiologiczne, żołądkow’o-jelitowe, wątroby, nerek, hematologiczne

•    zaburzenia endokrynologiczne

•    choroby nowotworowe

•    niezvViązany z chorobą stan wyczerpania pracą    i    tempem życia

•    typ osobowości, z którym wiąże    się nadmierna    aktywność    i    nieumiejętność

odpoczynku

W wielu przypadkach zespól przewlekłego zmęczenia okazuje się jednak depresją.

W związku z niejasnościami dotyczącymi charakteru i przyczyn zespołu przewlekłego zmęczenia nie ma ustalonych poglądów, w jaki sposób prowadzić leczenie tych chorych. W literaturze znajdują się informacje, że podejmowano próby podawania leków przeciwdepfesyjnych, sterydów, inhibitorów jednej z cytokin prozapalnych. Podaje się także, że korzystne mogą być niektóre rodzaje ćwiczeń fizycznych i psychoterapii. Uzyskiwane

rezultaty określane są jako mało lub częściowo tylko skuteczne. Jest oczywiste, że proponowane środki pomocy i leczenia zależą od wyznawanych poglądów na przyczyny CFS oraz od specjalności danego lekarza. Jest też bardzo prawdopodobne, że mimo podobnych skarg, chorzy zgłaszający się do psychiatrów i chorzy odwiedzający lekarzy innych specjalności mogą się istotnie różnić przyczynami swoich problemów. Sprawa oczekuje na dokładniejsze badania, których obecnie brakuje. W praktyce lekarskiej autora niniejszego tekstu u wszystkich pacjentów z dolegliwościami typu zespołu przewlekłego zmęczenia uzasadnione było jednak postawienie rozpoznania depresji.

Omówi budowę układu ruchu ł rodzaje czynności ruchowych:

Narząd ruchu składa się z układu biernego - kostno-stawowego i układu czynnego - nerwowo-niięśniowego. Mocne i twarde kości stanowią wewnętrzny szkielet, stanowiący podporę i ochronę dla pozostałych części ciała. W sumie układ kostny człowieka utworzony jest przez 206 pojedynczych kości połączonych różnymi rodzajami stawów. Kości różnią się kształtem i wielkością - i pełnią różne funkcje.

Kości zbudowane są z 2 składników: organicznego (osseiny nadającej elastyczność) oraz minaralnego (fosfor, wapń, potas dającej koci twwdość). Pod względem kształtu można kości podzielić na cztery grupy: długie (np. udowa lub ramienna), krótkie (np. kości nadgarstka i stępu), płaskie (np. żebra, łopatki) i różnokształtne (np. kości nadgarstka).

Oś układu kostnego stanowi kręgosłup, który jest osadzony w obręczy miednicy, a na jego szczycie opiera się czaszka. Czaszka stanowi ochronę dla mózgu, wyróżnia się mózgoczaszkę (kość czołowa, kości ciemieniowe, kości potyliczne, kość skroniowa, kość klinowa), twarzoczaszkę (oczodół, kość nosowa, lemiesz nosa, szczęka żuchwa, kości jarzmowe), podstawę czaszki (otwór wielki, podniebienie twarde, 2 wyrostki).

Kręgosłup dzieli się na pięć odcinków' i jest zbudowany z 34-35 kręgów. Odcinek szyjny tworzy 7 kręgów, piersiowy - 12, lędźwiowy - 5, kość krzyżową tworzy 5 kręgów zespolonych w jedną całość. Zakończenie kręgosłupa tworzy kość guziczna kręgosłupa, czyli • kość ogonowa, zbudow ana z 4-5 zrośniętych ze sobą kręgów.

Od piersiowego odcinka kręgosłupa odchodzą żebra (12 par), tworzące klatkę piersiową, która od przodu zamyka mostek (rękojeść, trzon, wyrostek mieczykowaty).

Na górnej części klatki piersiowej znajduje się obręcz kończyny górnej (barkowa), którą tworzą obojczyki i łopatki. Z obręczą barkową połączone są kończyny górne - prawa i lewa. Każda z nich składa się z kości ramiennej, kości łokciowej i promieniowej oraz kości ręki. do których należą kości nadgarstka (złożone z 8 kość różnokształtnych ułożonych w II rzędach) oraz śródręcza (5 kości) i paliczki.

Z miednicą łączą się kończyny dolne. Każda z nich jest utwerzona przez kość udową, piszczelową, strzałkową oraz kości stopy: skokową, piętową, kości stępu, kości śródstopia (5) i paliczki. Pomiędzy kością udową a kośćmi podudzia znajduje się staw kolanowy, osłonięty od przodu przez rzepkę.

Wyjaśni co to jest postawa ciała i jak zmienia się w okresie życia człowieka:

Prawidłow a postaw a ciała - taki układ poszczególnych odcinków ciała niedotkniętych zmianami, który zapewnia optymalne zrównoważenie i stabilność ciała, wymaga minimalnego wysiłku mięśniowego, zapewnia dużą wydolność statyczno-dynamiczną oraz stwarza warunki właściwego ułożenia i działania narządów wewnętrznych.

Poprawna postawa ciała jest waninkiem prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego. Prawidłowa postawa ciała jest różna w zależności od wieku:

• Prawidłowa postaw^ra ciała małego dziecka charakteryzuje się: o    niewystawaniem barków do przodu,

o    ustawieniem tyłu głowy i pleców w jednej linii,

o    wypukłym brzuchem,