slajd2

JM

•v;

!

I

Ryniofity

U ryrJofltów, elementy przewodzące wodę są umieszczone centralnie i zajmują bar ii b mało miejsca na przekroju

lod/{ I';

U / !c eophyton, komórki wodonośne nie mają charakterystycznych dla ksylemu zgrubień ścian komórkowych, dlatego też niektórzy badacze nie uw.) łają tego gatunku za roślinę naczyniową

Ek ftanty ksylemu Rhynia wylizują pierścieniowate i zgrj.: onia (są one jednak rzadkie)

P i t kroje; Aglaophylon major, Rhynia gwynro-vaughanii

Jak bardzo zdrewniała musi być łodyga?

■ Aczkolwiek 1 większość * roślin musi £ mieć pędy wzmocnione, nie muszą być całkowicie zdrewniałe

10* la* io* 10*    10* lo¹

Jakie powinno być ułożenie elementów przewodzących?
■ Cei-.lalne położenie wiązki sp.- yja równomiernemu rozchodzeniu się wody oraz ch^bni wiązkę przed uszkodzeniem; taka wiązka jedr.^k słabo wzmacnia pęd; na ilustracji kłącze Gleichenia m Wiązki położone obwodowo są bardziej narażone na uszkodzenie, ale za to stanowią dob^re wzmocnienie ms. haniczne łodygi; na ilustracji łodyga Helianthus
	SB•

Protostela

haplostela aktynostela ploktostela

a Protostela to typ walca osiowego, w którym wiązka przewodząca jest położona centralnie i nie jest poprzedzielana pasmami miękiszu m W zależności od kształtu pasm ksylemu, wyróżnia się:

-    haplostelę - o drewnie kolistym

-    aktynostelę - o drewnie gwiaździstym

-    plektostelę - o drewnie ułożonym listewkowato

Prjotostela

Trier'ppłerophyton) i najstarszych widłakowych (np',4sieroxy/on: aktynostela)

■ Protostela, przede wszystkim haplostela, występowała powszechnie u pierwszych roślin lądowych: ryniofitów (np. Rhynia), trymerofitów (np? Psilotophyton), zosterofilofitów (np.

Psiloiophyion

Protostela

■    Protostela występuje u paprotników, zwłaszcza w młodych pędach

■    Najpierw rozwija się zwykle haplostela, która później przeobraża się w aktyno-lub plektostelę, a niekiedy nawet w diktjostelę (u paproci)

ir