slowniczek

Action painting (ang.) - sposób malowania charakterystyczny dla ekspresjonizmu abstrakcyjnego, polegający na wykorzystaniu spontanicznego, nieskrępowanego regułami malarskimi gestu bezpośredniego rozlewania farby na płótno. Swój początek miał w Ameryce, w latach 50. XX wieku. Terminu action painting po raz pierwszy użył Harold Rosenberg.

Akwarela to nazwa techniki malarskiej i jednocześnie nazwa obrazów wykonywanych tą techniką. Technika ta polega na malowaniu rozcieńczonymi w wodzie pigmentami na porowatym papierze, który szybko wchłania wodę. Rozcieńczone pigmenty nie pokrywają całkowicie faktury' papieru lecz pozostawiają ją dobrze widoczną. Z tego względu na efekt końcowy bardzo duży wpływ ma barwa i faktura samego papieru.

Ał frcsco to technika malarska, ścienna, polegająca na malowaniu fresków na ciągle wilgotnym podkładzie.

Al secco to podobna technika, jednak jako podkład służy nam sucha ściana. Obie techniki stosowane w renesansie

Al secco jest to technika malarska polegająca na pokrywaniu suchego tynku (w przeciwieństwie do fresku) farbami zmieszanymi z wodą.

Nazwa pochodzi z języka włoskiego, w którym oznacza właśnie na sucho. Technikę tę stosowano już w starożytności. W XV wieku wyparł ją fresk, który pozwalał na uzyskanie większej trwałości malowidła.

Alla prima, in. fa presto (wł. allaprima - za pierwszym razem) - technika malowania, odnosząca się głównie do malarstwa olejnego, polegająca na kładzeniu farb bezpośrednio na zaprawie, bez przygotowywania podmalunku i rysunku.

Technikę ałła prima stosowano od XVIII wieku, popularna była w impresjonizmie. Zalicza się ją do tzw. technik mokro w mokrym. Zazwyczaj, choć niekoniecznie, obrazy' w tej technice wykonywane są za jednym posiedzeniem, bez przerw w pracy.

Batik - technika malarska polegająca na kolejnym nakładaniu wosku i kąpieli tkaniny w barwniku, który farbuje jedynie miejsca nie zamaskowane warstwą wosku. Proces woskowania i farbowania można, dla uzyskania specjalnych efektów, powtarzać wielokrotnie.

Blik - grubo nałożona na obrazie jasna farba, która ma za zadanie odwzorowanie skupienia odbitego światła, np. na gałce ocznej; podkreślająca plastyczność i połyskliwuść malowanego przedmiotu.

Chiaroscuro (wł. chiaro - "jasny" i oscuro - "ciemny"), inaczej światłocień - technika stosowana najpierw w drzeworytnictwie, a potem także w malarstwie, polegająca na uwydatnieniu kontrastu światła i cienia na obrazie. Dzięki efektom światłocieniowym możemy zobaczyć i podziwiać formę oraz kolor.

Drzeworyt chiaroscuro (światłocieniowy) pojawił się niemal równolegle we Włoszech (1506) i w krajach niemieckich (1508). Odbitka powstaje z dwóch drzeworytów: konturowego i tonowego. Ten typ grafiki rozkwitł we Włoszech a w XVII wieku rozpowszechnił się we Francji i Anglii, (cytat za http://www.pbw.waw.pl/pbw/pliki/publikacje/Warsztaty-exlibris.doc).

Nazwę technice nadał ponoć Leonardo da Vinci, stosując go po raz pierwszy w swym obrazie Madonna w grocie (1483).

Najwybitniejsi malarze stosujący chiaroscuro to m.in.: Caravaggio, Rembrandt van Rijn.

Dripping (ang. drip - kapać) - technika malarska polegająca na pokrywaniu poziomo leżącego płótna farbami, skapującymi z podziurkowanej puszki, kija lub pędzla.

Enkaustyka - technika malarska stosowana od starożytności. Farby przygotowano na bazie wosku pszczelego (spoiwo), który mieszano z pigmentami.

Ciepłą masę nakładano szpachelkami, pędzelkami. Farba, po zastygnięciu odporna jest na wilgoć, ale wrażliwa na podwyższone temperatury. Enkaustyka pozwala długo zachować żywe barwy.

Technika stosowana była przez Greków i Rzymian. Próbowano ją naśladować, bez większego powodzenia, w okresie renesansu. Do najbardziej znanych zabytków wykonanych ta techniką należą portrety fajumskie, Stosowana także do malowania sufitów przez Nikisza.

Fresk (z wł. fresco - świeży) - malowidło ścienne wykonane na mokrym tynku. Inne nazwy to al fresco i buon fresco.

Potocznie określeniem fresk nazywa się wszelkie malowidła ścienne, wykonane różnymi technikami. Prawidłowo jednak nazwa fresk odnosi się tylko do tych, które zostały wykonane na mokrym tynku.

Fresk Giotta jest to fresk, którego technika polega na tym, że rozrobionymi z samą wodą pigentami maluje się bezpośrednio na świeżej i jeszcze wilgotnej zaprawie wapienno-piaskowej. Wapno gaszone, które jest wodorotlenkiem wapnia, wysychając, łączy się z dwutlenkiem węgła zawartym w powietrzu i staje się nierozpuszczalnym węglanem wapnia. W trakcie tego procesu cząstki pigmentu zostają na trwale związane z powiechrznią zaprawy na ścianie. Jest to technika wymagająca wielkiej biegłości, ponieważ należy malować dość szybko, zanim zaprawa wyschnie, i nie można dokonywać żadnych poprawek.