DSCF5807

z nią takim praktykom społecznym, jak-np. charakterystyczne dla omawianego forum dyskusje na temat zamieszczanych na nim tekstów czy wzajemna pomoc w ich redagowaniu. Interesujące są jednak nie tylko impulsy rozwojowe rodzące się w relacjach pomiędzy spotykającymi się na forum pisarzami i krytykami, ale także potencjał tkwiący w samej twórczości pasożytującej z założenia na cudzym dziele. Warto się zastanowić, jakie mogą tu działać mechanizmy twórcze ułatwiające pisanie niedoświadczonym autorom.

Wydaje się oczywiste, że szukać owych mechanizmów można przede wszystkim w intertekstualnośd - jako czynniku stanowiącym główny wyróżnik literatury fan fiction. Można w niej znaleźć wszelkiego rodzaju związki intertekstualne - od pastiszu do parodii, od odwzorowywania świata przedstawionego naśladowanego dzieła do subtelnych do niego aluzji. Wśród tych wielu możliwości na uwagę zasługują przede wszystkim takie rodzaje relacji intertekstualnych, które można uznać za najbardziej charakterystyczne dla tej literatury, a które stosunkowo rzadko występują w tekstach innego rodzaju.

Pierwszy z nich to wierne wpisanie opowiadanej przez siebie historii w istniejący już świat wybranego utworu literackiego - bez dokonywania zmian w zasadach, jakie rządzą tą rzeczywistością i w sposobie jej przedstawiania. W takim wypadku dzieło--wzorzec stanowi mocne oparcie dla wyobraźni. Otrzymujemy gotowe postaci, akcesoria, wzorce przebiegu akgi, typy rozwiązań fabularnych. Wydaje się, że wystarczy jedynie ustalić, jakie zadanie chcemy postawić przed bohaterami, a zasady funkcjonowania wybranego świata literackiego powinny niemalże same zdecydować o przebiegu historii. Można porównać taką twórczość do budowania bajki magicznej na podstawie zestawu funkcji wyodrębnionych przez Proppa.¹⁵ Nie jest to jednak takie proste, jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Przede wszystkim trzeba odegrać rolę Proppa i rozpoznać zasady funkcjonowania tej rzeczywistości literackiej, a zatem wykazać się ogromną sprawnością interpretacyjną i przedstawić cudzy świat tak, aby czytelnik nie wyczuł w nim fałszu. Wymaga to doskonałej umiejętności oceny prawdopodobieństwa różnych wydarzeń, dobom odpowiednich rozwiązań fabularnych, rozpoznania osobowości poszczególnych bohaterów, ich języka, ich sposobu myślenia. Można więc powiedzieć, że pisanie takich opowiadań jest doskonałym sposobem terminowania artystycznego, przypominającym po trosze kopiowanie dzieł mistrzów przez młodych malarzy, działalność w pewnym stopniu rzemieślniczą, ale wymagającą zarazem wielkiej sprawności warsztatowej. Trzeba jednak dodać, że takie opowiadania, choć można je znaleźć na omawianym forum, są raczej rzadkie¹⁶, w większości utwory fanowskie dążą do większej samodzielności.

¹⁵    Włodzimierz Propp, Morfologia bajki, tłum. Wiesława Wojtyła-Zagórska, Warszawa 1976.

¹⁶    Można jednak znaleźć na .omawianym forum przykłady bardzo dobrych opowiadań tworzonych niemal dokładnie taką metodą, patrz: Minerwa, Eliksir wielohuncwotowy, (http://www.twoj.net/phpbb/viewtopic.php?f=38&t=1635) [4-11-2008].

> www.waip.com.pl >