str0090(1)

3.6.4.

Połączenia jąder podstawy

Ciaio prążkowane otrzymuje impulsy z kory mózgowej, z jąder przednich i jąder części bocznej wzgórza oraz z niżej leżących części pnia mózgu. Włókna pochodzące z okolic pozapiramidowych kory, głównie piata czołowego, dochodzą do jądra ogoniastego, do skorupy i do zewnętrznej części gaiki bladej (rys. 40), Włókna rozpoczynające się w jądrach przednich wzgórza docierają do jądra ogoniastego, a pochodzące z części bocznej wzgórza - do gałki bladej. Wzgórze pośredniczy w przekazywaniu do ciała prążkowanego impulsów z różnych systemów funkcjonalnych. m.in. z układu limbicznego, z móżdżku i z receptorów obwodowych. Galka blada otrzymuje ponadto impulsy z istoty czarnej.

pęczek soczewkowy

Z ciała prążkowanego wychodzą liczne drogi nerwowe przekazujące jego oddziaływania na inne struktury. Drogi te rozpoczynają się przeważnie w wewnętrznej (przyśrodkowej) części gałki bladej: najważniejsze z nich to wspomniany pęczek soczewkowy, pętla soczewkowa i pęczek niskowzgórzowy. Pęczek soczewkowy biegnie w kierunku śródmózgowia i dochodzi do znajdujących się tam ośrodków pozapiramidowych: jądra spoidła tylnego, jądra śródmiąższowego i jądra czerwiennego. W jądrach tych rozpoczynają się włókna zstępujące pęczka podłużnego przyśrodkowego i szlaku czerwienno-rdzeniowego, którymi impulsy biegnące z gaiki bladej docierają do ośrodków ruchowych rdzenia kręgowego. Pętla soczewkowa przekazuje impulsy z gaiki bladej i skorupy do podwzgórza, do nakrywki śródmózgowia i do jądra czerwiennego. Przebieg pęczka niskowzgórzowego został już omówiony (s. 87).

Połączenia ciała migdałowatego zostaną omówione przy przedstawianiu jego budowy i czynności w rozdziale 9.

90