strona (74)

W przypadku utraty równowagi przez asekurowanego należy chwycić go pod pachy, ściągnąć do tyłu na siebie i po ugiętych kończynach dolnych sprowadzić do pozycji siedzącej.

3. Przy wchodzeniu na schody asekurujący porusza się zawsze z tylu za pacjentem. Przy schodzeniu odwrotnie (ryc. 42). Najgroźniejsze są upadki w

Ryc. 42. Asekuracja przy schodzeniu ze schodów. Ustawienie terapeuty chroni pacjenta przed upadkiem w przód, w dół schodów. Asekuracja czynna.

kierunku dołu schodów. Asekuracja czynna charakteryzuje się kontaktem rąk terapeuty (przeważnie) z pacjentem albo stanem czuwania, które absolutnie nie polega na swobodnym chodzeniu razem z pacjentem. Towarzyszenie pacjentowi to właśnie asekuracja bierna, która znajduje zastosowanie w sytuacji obaw natury psychicznej. Można sobie na nią pozwolić mając absolutną pewność co do sprawności lokomocyjno--funkcjonalnych pacjenta.

Na zakończenie omawiania działu kinezyterapii miejscowej należy podkreślić ważne i w pewnym sensie nowe

pierwiastki. Systematyka ćwiczeń podstawowych w tym dziale została dokonana (w pozycji od 1 do 7) na zasadzie klucza, jakim dla ćwiczeń jest siła mięśniowa. Wszystkie inne działania uznano, co wydaje się słuszne, za pomocnicze. Siła mięśniowa wywołana przez napięcie determinuje stopień ruchowych możliwości. Ćwiczenia powinny w związku z tym być uszeregowane w korelacji z tą komponentą sprawności fizycznej. Działania terapeutyczne zawarte w punkcie: Inne formy ćwiczeń i oddziaływań, bardzo ważne dla kinezyterapii, zostały ze względu na szczupłość miejsca w tym opracowaniu, potraktowane dość skrótowo i nie wyczerpują całości problemu.

KINEZYTERAPIA OG0LNA

Ćwiczenia ogólnokondycyjne

Ćwiczenia te, podobnie jak i pozostałe w tej grupie (poza gimnastyką poranną), mają za zadanie, w sensie najogólniej pojętym, podnieść na możliwie najwyższy poziom wydolność ogólną człowieka niepełnosprawnego. Procesy patologiczne, długotrwała choroba mogą ją obniżyć w sposób znaczny. Trwałe zmiany, jakie mogą powstać we wszystkich układach organizmu w wyniku choroby, wymagają podniesienia wydolności ogólnej na poziom znacznie wyższy od przeciętnego w zdrowych częściach ciała. Wymaga tego kompensacja. Po to, by człowiek z porażonymi kończynami dolnymi mógł chodzić o kulach łokciowych, jego kończyny górne pod względem siły i wytrzymałości muszą prezentować znacznie wyższe wskaźniki niż u przeciętnego zdrowego człowieka. Co decyduje zatem o wydolności ogólnej? Jednym z głównych czynników jest sprawność funkcji narządów współdecydujących w pokrywaniu zapotrzebowania tlenowego tkanek przede wszystkim podczas pracy mięśni. Im większa jest ta sprawność, tym na wyższym poziomie może stabilizo-

74