str31

*rWI%ln

Vt6re

powalanie xa\amaf\ tłViH7A% 7,oMać napta-

WKtfue /i* iHittUK u u .    - t .....™t~-

y.yktml H,v ■>.'■ \,\¹    Mwx:by£ na

,,„Vu. Vł / V«,Uu,a '    PedagogM asy-

.. . i ., ..    3 /-y/Hmic 'a mottem „leśli cof

pult »»!!■-/ , *//Uy\y    b'_rTł/» ____ .

7    Kirm — t>TAexvwa we

cos

przeżywa we-

pMvU5& v

' ^tm*^^ł 'AoMać ustąpiona przez

^V//RW^<bi na tu, jak rozumiane jest **? '    \^H^/uk^wantc tożsamości, od pe-

daHoy.JVi wyiim_Kh %ię. aby przyczynia się do jh mu h\ W» ****ⁿ•**^ru<wanta tożsamości, jeśli j»i/4ł/ ja te* piętno clcAmtcgr uwala się i intcgro-

//ata, /o-.inta na danym poziomie lub na nowo ją ™* wata Ki mleczność i legitymizacja są tu wy-ti» »* m onirk^Hi 1 iktzidiczncRo. lsinicłc obawa

przed utvaią 4wlat

ilok

iczncgo. Istnieje obawa

i myślenia i utratą jedności

kwestią dochodzą, jak możemy się spodziewać, do najróżniejszych wniosków. Kie chcielibyśmy iść tu okrężną drogą, gdyż za bardzo odsunęłoby to nas od koncepcji pomocy w kształtowaniu tożsamości. Możemy za to ustalić obszary zajmujące się pedagogiczną pomocą. V uchodzą one głównie z filozofii, psychologii i socjologii, lesteśmy ludźmi, jesteśmy Europejczykami, Niemcami, Polakami, kobietami, mężczyznami, dziećmi, młodzieżą, dorosłymi. Odgrywamy jakieś role, posiadamy stanowiska lub do nieb dążymy. leżeli odgrywamy jakąś rolę i posiadamy pozycję, musimy pokazać ją na zewnątrz tak, aby inni je spostrzegli. Robimy to - oczywiście jeśli możemy to robić - odpowiednio się ubierając i zachowując tak, aby wszyscy widzieli, do jakiej subkultury należymy, czy chcemy pozo-

------— j ----- — — — -    s    j    j    v v » ^w""a "^w^ j r

* < *V*’gtącU >wt*j /. jednej strony jest tu przede stać w systemie norm subkultury w naszym oto* ws/ys iim tnown o jedności rozsądku, za po- czeniu, czy też chcemy przestać uczestniczyć mm ah vi , w coraz bardziej skomplikowanym śwtedc możemy jeszcze rozpoznawać i tworzyć M*n^, '/. drugiej strony ubolewa się nad brakiem instynktowne] i stabilnej społecznie nadbudowy 4 wiat oj ‘oglądowej. Obawa przed skutkami takt*} straty zdaje się uzasadniona. Ponieważ ogólny brak

orientacji skłania się zazwyczaj ku ii i ar.jnnaltiości i przygotowuje podłoże dla

p? /i‘infK:y,

i

* ' >-2. Pojęcie tożsamości

Probierń, kim i czym właściwie jesteśmy, zawsze nalr/al do podstawowego menu intelektualnego, Wszystkie gatunki naukowe zajmujące się tą

czy tez chcemy przestać uczestniczyć w pospolitej estetyczności.

Zazwyczaj zastanawiamy się nad tym, jaką posiadamy tożsamość, gdy nie bardzo burczy nam w brzuchu. W takim stanie pół-głodu pół--sytosci, nieważne przy jakiej okazji i z jakiego powodu, sądzimy, że nie jesteśmy tymi, kim chcielibyśmy i powinniśmy być. Oprócz naszych etykiet nadanych nam z zewnątrz przyjmujemy jeszcze należące do nas znaki naszej indywidualnej historii, socjalizacji. Istnieją także wyłącznie nam znane struktury naszej osobowości, charakteru, składające się z upodobań, skłonności, potrzeb, oczekiwań i interesów.

Można rozpoznać trzy wstępne pojęcia tożsamości: (a) socjologiczne, (b) psychologiczne i (c) filozoficzne.

W

KONTEKSTY

|H i bod/i i stosunek ubioru i tożsamości zawodowej, to zdaje się tak, że za ubraniem kryje się zawsze pokazywany no zewnątrz mgj unc*k wobec roli i zawodu. W wypadku pedagogów społecznych jest to być może etos mobilnego za-HBBJ ragi prezentuj* się jako niekonwencjonalny. Jedno wydaje się jednak regułą. Kto jako członek danej grupy za-Wodowoj nie kieruje się jej zewnętrznymi formami, ten w niektórych kręgach może uchodzić za osobę, która w rzeczy wiuo'.i i i,u* identyfikuje się | zawodem. Słynne zdanie „Ubiór czyni człowieka" mówi w zasadzie wszystko na ten temat i j/t,ti.»nH B (jwitiit łi*l*itiołn) danej osoby ukrywa jej tożsamość za maską, która jest potrzebna, aby móc na zewnątrz

sprostać I /etdwtniorri.