tawulka i tawulka japonska

Saxifragaceae

Astilbe • tawułka

Astilbe x arendsii Tawułka Arendsa

Nazwa odnosi się do licznej grupy mieszańców otrzymanych z wielokrotnych krzyżowań różnych gatunków tawułek przez niemieckiego hodowcę G. Arendsa oraz hodowców angielskich i holenderskich. Mieszańce różnią się pokrojem, wysokością i barwą kwiatostanów (od białej do ciemnoczerwonej). Różna jest też pora kwitnienia od VII do IX. Odmiana 'Catleya' ma kwiaty lilakarminowe i wysokość do 90 cm. 'Fanal' - kwiaty ciemnopurpurowe. wysokość do 60 cm.

Wszystkie tawułki mają podobne wymagania i zastosowanie w ogrodzie. Najczęściej służą do obsadzania wilgotnych rabat lub jako rośliny nadwodne. Preferują żyzne, próchniczne i dość wilgotne (szczególnie wiosną i latem) gleby. Na takim podłożu znoszą pełne nasłonecznienie. Na słabszych glebach wskazana jest uprawa w półcieniu, lecz należy liczyć się ze słabszym kwitnieniem. Mrozoodporność na odpowiednich stanowiskach bez zastrzeżeń, na zbyt suchych i jałowych - zawodna.

Rozmnażanie przez podział silnych karp wczesną wiosną. Młode sadzonki lub dzielone zbyt późno warto na pierwszą zimę okryć torfem lub kompostem.

0 'Fanal' [1] 'Catleya'

Astilbe japonica Tawułka japońska

Pochodzi, zgodnie z nazwą, z Japonii. Znana w Europie od dawna, lecz jako oryginalny gatunek spotykana raczej w ogrodach botanicznych. W handlu znajdują się przeważnie jej ulepszone odmiany. W naturalnych warunkach gatunek ma czerwonawe pędy (do 80 cm) i lśniące, ciemnozielone, ostro ząbkowane liście. Kwiatki drobne, białe, zebrane w sztywne i dość szerokie wiechy. Kwitnie V-VI.

Nadaje się do zasiedlania większych powierzchni między wysokimi drzewami. Bardziej od innych tawułek znosi zacienienie. Uprawa i rozmnażanie - jak A. * arendsii.

a

2 3

64