terminy 7

INSTALACJA

W SZTUCE WSPÓŁCZESNEJ PRZESTRZENNY UKŁAD ELEMENTÓW ZAPROJEKTOWANY ARTYSTĘ, NAJCZĘŚCIEJ DO OKREŚLONEJ PRZESTRZENI.

INTAGLIO

INTARSTA

GEMMA ZDOBIONA WKLĘSŁYM RYCIEM; 2) DRUK WKLĘSŁY (PARTIE DRUKUJĄCE ZNAJDUJĄ SIĘ PONIŻEJ PŁASZCZYZNY PŁYTY - AKWAFORTA, MIEDZIORYT, AKWATINTA)

WYKŁADANIE, DEKORACJA ORNAMENTALNA PRZEDMIOTÓW DREWNIANYCH UZYSKANA PRZEZ ZASTOSOWANIE RÓŻNOBARWNEGO DREWNA LUB INNYCH MATERIAŁÓW (METALI, KOŚCI, MASY PERŁOWEJ, KANIENT PÓŁSZLACHETNYCH); TECHNIKA ZDOBNICZA POLEGAJĄCA NA WYKŁADANIU POWIERZCHNI PRZEDMIOTÓW DREWNIANYCH INNYMI GATUNKAMI DREWNA.

INTERKOLULfNTUM

IZOKEFALIZM

KADUCEUSZ

HEROLDA. ATRYBUT BOGA HERMESA I BOGINI IRIS; W RZYMIE: MERKUREGO. JUNONY, WIKTORIL PAK, CONCORDH. SYMBOL HANDLU, BOGACTWA, LOSU I POKOJU; W SZTUCE NOWOŻYTNEJ STAŁY

KAMEA

KAMPANILA

KANEFORA

KANELURY/2LOBKI

KANON

KAPITULARZ

KARIATYDA

KARTON

KARTUSZ

KASETON

KATAKUMB Y

KIMATION

KLASZTOR

KLINE

KLINIEC

KOLUKINA

PRZE 2

MIĘDZYSŁUP1E, ODLEGŁOŚĆ MIĘDZY KOLUMNAMI BUDOWLI. LICZONA OD ICH OSI PIONOWYCH, WYRAŻANA W MODUŁACH,; W PRAKTYCE ODLEGŁOŚĆ MIĘDZY KRAWĘDZIAMI KOLUMN.

RODZAI KOMPOZYCJI WELOFIGUROWEJ, RELIEFU ALBO MALOWIDŁA, GDZIE W CAŁOŚCI LUB W CZĘŚCI PRZEDSTAWIENIA, GŁOWY ODTWORZONY CH POSTACI ZNAJDUJĄ SIĘ NA TEJ SAMEJ WYSOKOŚCI. WYSTĘPOWAŁ W ANTYCZNYCH RELIEFACH, BIZANTYŃSKICH MOZAIKACH I MALARSTWIE WCZESNOŚREDNIOWIECZNYM. ZNIKA W PEŁNYM RENESANSIE.

W STAROŻYTNOŚCI LASKA HEROLDA I POSŁA. PIERWOTNIE GAŁĄZKA DĘBU LUB OLIWKI, OZDOBIONA DWOMA SPLECIONYMI WĘŻAMI I SKRZYDŁAMI. W GRECJI OZNAKA GODNOŚCI

ATRYBUT HERMESA.

GEMMA WYPUKŁO RZEŹBIONA, PRZEWAŻNIE W NIEPRZEZROCZYSTYCH KAMIENLACH PÓŁSZLACHETNYCH I MUSZLACH.

WE WŁOSZECH DZWONNICA KOŚCIELNA, BUDOWANA OSOBNO OBOK KOŚCIOŁA; TYP WYTWORZONY W ARCHITEKTURZE WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIEJ, WYSTĘPOWAŁ GŁÓWNIE W

EPOCE ROMANIZMU. GOTYKU I RENESANSU

DZIEWCZĘTA I KOBIETY NIOSĄCE NA GŁOWIE. CZASEM NA RAMIONACH, KOSZE Z OFIARAMI I ŚWIĘTYMI PRZEDMIOTAMI W PROCESJACH KULTOWYCH; TEMAT POPULARNY W PLASTYCE GRECKIEJ I RZYMSKIEJ.

PIONOWE, RÓWNOLEGŁE DO SIEBIE ROWKI, POKRYWAJĄCE TRZONY KOLUMN LUB PILASTRÓW W CELU NADANIA IM SMUKŁOŚCI I LEKKOŚCI, WYSTĘPUJĄCE PRZEDE WSZYSTKIM W PORZĄDKACH KLASYCZNYCH.

W SZTUKACH PLAST. REGUŁA, WZORZEC, ZASADA KOMPOZYCYJNA, WG KTÓREJ ARTYŚCI KOMPONOWALI SWE DZIEŁA. POJĘCIE TO ŚCIŚLE WIĄZAŁO SIĘ Z NAUKĄ O PROPORCJACH I BYŁO WYKŁADNIKIEM POGLĄDÓW ESTETYCZNYCH DANEJ EPOKI. JEJ PODSTAWĄ BYŁY TENDENCJE DO POSZUKIWANIA IDEAŁU ESTETYCZNEGO OPARTEGO NA PRZEŚWIADCZENIU, ŻE PIĘKNO FORMY ZALEŻY OD MATEMATYCZNEGO STOSUNKU CZĘŚCI DO CAŁOŚCI POMIESZCZENIE KLASZTORU, SŁUŻĄCE DO ZEBRAŃ ZAKONNIKÓW

POSĄG KOBIECY STANOWIĄCY PODPORĘ .ARCHITEKTONICZNĄ, DŹWIGAJĄCY NA GŁOWIE ELEMENT ARCHTT. W STAROŻYTNOŚCI STOSOWANE GŁÓWNIE W PORZĄDKU JOŃSKIM.

RYSUNEK OŁÓWKIEM CZASEM Z DODATKIEM BIAŁEJ FARBY LUB PODKOLOROWLANY, NA GRUBYM PAPIERZE, CIENKIM KARTONIE LUB PŁÓTNIE, STOSOWANY JAKO PROJEKT I WZÓR DO KOMPOZYCJI MONUMENTALNYCH NP. FRESKU, W.TTRAŻU, MOZAIKI. TKANINY; W MALARSTWIE FRESKOWYM KARTO STOSOWANY JEST W TEJ SAMEJ SKALI CO ZAMIERZONE DZIEŁO, PRZENOSZĄC Z NICH RYSUNEK NA PODŁOŻE METODĄ ODCISKANLA (WTEDY KARTON ULEGA ZNISZCZENIU)

OZDOBNE OBRAMIENIE TARCZY HERBOWEJ, TABLICY' INSKRYTCYJNEJ, PŁASKORZEŹBY, MALOWIDŁA CZĘSTO PODTRZYMYWANE LUB FLANKOWANE PRZEZ PUTT.A ANIOŁY, PTAKI. .JEDEN Z NAJPOPULARNIEJSZYCH MOTYWÓW DEKORACYJNYCH W SZTUCE EUROPEJSKIEJ XV _ XVI W. POCZĄTKOWO OWALNY LUB SERCOWATY, PÓŹNIEJ KSZTAŁT ZBLIŻONY DO PROSTOKĄTA Z CHARAKTERYSTYCZNĄ DEKORACJĄ MANIERYSTYCZNĄ - ORNAMENTU OKUCJOWEGO I ZWIJANEGO. WYKONYWANY W KAMIENIU, DREWNIE. STKJKU METALU.

SKRZYNIEC, ZAGŁĘBIENIE W STROPIE DREWNIANYM. MIĘDZY ODCINKAMI KRZYŻUJĄCYCH SIĘ BELEK LUB UTWORZONE PRZEZ WPROWADZENIE MIEDZY BELKI STROPOWE POPRZECZNYCH BELECZEK LUB LISTEW. DZIELĄCYCH PRZESTRZENIE MĘDZYBELKOWE NA WGŁĘBIONE POLA; STOSOWANE DLA CELÓW DEKORACYJNYCH WYSTĘPUJĄ TAKŻE W ARCHITEKTURZE MUROWANEJ, NA STROPACH, SKLEPIENIACH, KOPULACH; WYKUWANE W KAMIENIU LUB WYRABIANE W STIUKU I TYNKU. CHARAKTERYSTYCZNY DLA ARCHIT. ANTYCZNEJ, WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIEJ I NOWOŻYTNEJ (GL. RENESANSOWEJ).

PODZIEMNE CMENTARZE, STANOWIĄCE SIEĆ DRĄŻONYCH W ZIEMI KORYTARZY, BIEGNĄCYCH CZĘSTO W KILKU KONDYGNACJACH; OD GŁÓWNEGO KORYTARZA ROZGAŁĘZIAŁY SIĘ BOCZNE, WĘZSZE I NIŻSZE, GROBY' MIEŚCIŁY SIĘ W ZAGŁĘBIENIACH WYDRĄŻONYCH W ŚCIANACH KORYTARZY I ZAMYKANE BYŁY ZWYKLE KAMIENNA PŁYTĄ Z NAZWISKIEM ZMARŁEGO; BARDZIEJ OKAZALE UMIESZCZANO W ARKADACH (ARCOSOLIA); MIEJSCAMI KORYTARZE ROZSZERZAŁY SIĘ TWORZĄC DUŻE POMIESZCZENIA Z KILKOMA WIĘKSZYMI GROBAMI (CUBICULUM). ŚCIANY KORYTARZY' ZDOBIONO MALOWIDŁAMI ŚCIENNYMI.

ORNAMENT CIĄGŁY PASOWY ZE STYLIZOWANYCH LIŚCI, RZEŹBIONY LUB MALOWANY, WYSTĘPUJĄCY W DEKORACJI ARCHITEKTONICZNEJ, RELIEFACH MALARSTWIE I RZEMIOŚLE ARTYSTYCZNYM.

ZAMKNIĘTY ZESPÓŁ BUDYHKÓW LUB POMIESZCZEŃ, MIEJSCE WSPÓLNEGO ZAMIESZKANIA ZAKONNIKÓW LUB ZAKONNIC. KLASYCZNY UKŁAD K. PRZEWIDYWAŁ JAKO OŚRODEK ZAŁOŻENIA KOŚCIÓŁ DO KTÓREGO OD PŁD. STRONY PRZYLEGAŁ CZWOROKĄTNY DZIEDZINIEC Z OTACZAJĄCYMI GO KRUŻGANKAMI I TRAKTEM POMIESZCZEŃ: Z KAPITULARZEM OD WSCHODU. A NAPRZECIW KOŚCIOŁA REFEKTARZEM INNE BUDYNKI (DOM OPATA, SZPITAL, SZKOŁA, ZABUDOWANIA GOSP.) ZNAJDOWAŁY SIĘ W DALSZYCH PARTIACH TERENU, ALE W OBRĘBIE OTACZAJĄCYCH CAŁOŚĆ MURÓW

GRECKIE LOŻE BIESIADNE O WYMIĘTYM PODGŁÓWKU I WYSOKICH NOGACH Z DREWNA BOGATO INKRUSTOWANEGO KOŚCIĄ, METALAMI

KAMEN OCIOSANY LUB CEGŁA KSZTAŁTU KLINOWATEGO ALBO TRAPEZOWATEGO. ZASADNICZY ELEMENT KONSTRUKCYJNY LUKU I SKLEPENIA; UMIESZCZANE OBOK SEBE, W LUKU I SKLEPENIU. PODDANE NATURALNEMU CIĄŻENIU KU DOŁOWI, ZWIERAJĄC SIĘ MIĘDZY SOBĄ, NE POZWALAJĄ NA ROZPADNTĘCE SIĘ KONSTRUKCJI I PRZENOSZĄ CIĄŻENIE NA BOKI KU MUROM LUB FE AROM OPOROWYM: KSZTAŁT WZBOGACANY PRZEZ DODAWANE OZDOBNEJSZYCH PROFILÓW PO JAWĘ SIĘ W .ARCHITEKTURZE RZYMSKEJ WRAZ Z ŁUKEM I SKLEPENEM CZĘSTO STOSOWANY' W ŚEEDNIOWECZU.

PIONOWA PODPORA .ARCHITEKTONICZNA O PRZEKROE' KOLISTYM LUB WELOKĄTNYM, PEŁNIĄCA TAKŻE FUNKCJĘ DEKORACYJNĄ; SKŁADA SIĘ Z 3 CZĘŚCI: GŁOWICY, TRZONU. I BAZY', LUB PRZYNAJMNEJ Ż DWÓCH PERWSZYCH WYKONYWANA Z KAMIENIA, CEGŁY LUB DREWNA, EJ TRZON MOZĘ BYĆ GŁADKI LUB ZDOBIONY PŁASKORZEŹBĄ, NAJCZĘSTSZE ZDOBENE TO

7