Uczciwek143

*

4.3.    Zespoły przewoźne

Przewoźne zespoły (agregaty) prądotwórcze głównie są stosowane jako źródła podstawowe wytwarzania energii elektrycznej m.in. przy budowie rurociągów gazowych i naftowych, w jednostkach militarnych oraz miejscach zgrupowań ludzi, gdzie nie ma możliwości ciągłej dostawy energii elektrycznej z sieci energetyki zawodowej z różnych powodów technicznych lub awarii.

Najczęściej wykorzystywane są zespoły z generatorami o mocy 26 ^ 150 kVA, montowane na naczepach samochodowych lub o mocy do 725 kVA, instalowane na osobnych platformach. W praktyce ich zastosowanie w znacznym stopniu skraca przerwy w dostawach energii elektrycznej dla odbiorców komunalnych. Dąży się do tego, aby odbiorca energii w ogóle nie zauważył przełączenia go na rezerwowe źródło zasilania.

Przed włączeniem do sieci zapasowa jednostka energetyczna winna być dokładnie synchronizowana z siecią. Podobnie przed ponownym przełączeniem na zasilanie sieciowe następuje synchronizacja.

Prawidłowa synchronizacja jednostki z siecią ma nie tylko istotne znaczenie dla odbiorcy właściwej jakości energii, ale przede wszystkim ze względu na bezpieczeństwo personelu obsługującego agregaty.

Najczęściej jest to synchronizacja półautomatyczna, doprowadzająca samoczynnie jednostkę do pracy z częstotliwością i fazą zgodną z parametrami sieci, a także pozwalająca na jej ręczne załączenie. Duże znaczenie ma też wyciszanie pracy agregatów prądotwórczych. Zwykle umieszcza się je w specjalnie wyciszonych kontenerach, zgodnie z wymaganiami norm europejskich.

Przyłączenia agregatu oraz jego uruchomienia może dokonywać wyłącznie osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje w zakresie eksploatacji urządzeń energetycznych.

4.4.    Eksploatacja zespołów prądotwórczych

Eksploatacja zespołów prądotwórczych o mocy znamionowej 32 kVA i wyższej powinna być prowadzona na podstawie programu

pracy. Program pracy zespołu prądotwórczego, przyłączonego do wspólnej sieci elektroenergetycznej, powinien być uzgodniony z jednostką organizacyjną zarządzającą tą siecią. W programie pracy zespołu należy uwzględnić w szczególności:

•    układ połączeń sieci dla ruchu w warunkach normalnych i przy zakłóceniach,

•    sposób przyłączenia do wspólnej sieci, synchronizację z siecią i inne waninki zasilania określonych odbiorników,

•    charakterystykę zasilanych odbiorników i wymagane przez nie wartości napięć, zakres częstotliwości i moc przewidywaną do dostarczenia z zespołu prądotwórczego,

•    warunki uruchamiania i przewidywany czas pracy oraz zapas paliwa i oleju, niezbędnego dla przewidywanego czasu ciągłej pracy zespołu prądotwórczego.

Program pracy zespołu prądotwórczego należy opracowywać nie rzadziej niż raz na 3 lata.

Wszystkie zdarzenia ruchowe powinny być rejestrowane w dzienniku operacyjnym ruchu. Formy i zakres rejestracji określać powinna instrukcja eksploatacji.

Uruchamianie, praca lub zatrzymywanie zespołu prądotwórczego powinno odbywać się zgodnie z dokumentacją fabryczną.

Jeżeli dokumentacja fabryczna nie stanowi inaczej, moc silnika elektrycznego zwartego, bezpośrednio zasilanego z zespołu prądotwórczego o napięciu znamionowym do 1 kV nie może być wyższa niż:

•    70% mocy znamionowej zespołu prądotwórczego, jeżeli moc tego zespołu jest nie wyższa niż 60 kW,

•    50% mocy znamionowej zespołu prądotwórczego, jeżeli moc tego zespołu jest wyższa niż 60 kW.

Moc silnika elektrycznego zasilanego z zespołu prądotwórczego o napięciu znamionowym do 1 kV za pomocą przełącznika „zero--gwiazda-trójkąt” nie może być wyższa od znamionowej mocy zespołu prądotwórczego wyrażonej w kilowatach.

Zespół prądotwórczy należy zatrzymać niezwłocznie w razie stwierdzenia:

261