Untitled11(2)

niż Szwecja, a około cztery razy wyższe niż Niemcy czy Japonią Niemcy, Szwecja, Francja i inne kraje mają ponadto szeroki zakres luk, które wyłączają wiele dużych i dochodowych firm z jakiego kolwiek opodatkowania zysku oraz od dawna udzielają zgody _na o wiele szybszą amortyzację nowej technologii.

Prócz Wielkiej Brytanii, Stany Zjednoczone są jedynym krajem który osiąga poważne wpływy budżetowe z podatków od własności' z których znaczną część płaci biznes. Choć dokładny zakres obcią. żenią podatkiem od własności, podobnie jak i podatkiem od dochodów spółek (na kogo ten ciężar ostatecznie spada?) nie jest znany, analizy dostarczają poważnych dowodów na to, że oba podatki spadają w p₀. ważnym stopniu na klasy bogatsze. Liberałowie są coraz bardziej wrogo nastawieni do rewolty przeciw podatkom od własności (nieruchomości). Okazuje się, że właścicielom domów w ostatnich latach wyraźnie nie udawało się przerzucić tych podatków na lokatorów rekrutujących się z klas o niskim dochodzie¹⁹.

Jeśli dodamy podatki od własności, od dochodów indywidualnych, od zysków, okaże się, że podatki Stanów Zjednoczonych z relatywnie progresywnych źródeł sięgały 17,6 procent PNB w 1977 roku, o 16% więcej niż w Niemczech, o 57% więcej niż we Włoszech, o 70% więcej niż w Japonii i o 90% więcej niż we Francji²⁰.

W rezultacie w Stanach Zjednoczonych średnio i niżej zarabiający pracownicy płacą mniejsze podatki niż w głównych krajach europejskich, a wyżej wynagradzani płacą większe. Osoby zarabiające mniej niż połowę przeciętnego dochodu płacą 14% podatków w USA, 18% w Wielkiej Brytanii, 9% w Niemczech i 31% w Szwecji. Tylko we Francji pracownicy o niskich dochodach płacą procentowo mniej niż w Stanach Zjednoczonych. Środkowa grupa podatników także płaci mniej w Stanach Zjednoczonych niż w innych krajach. Ta grupa dostarcza 31% podatków w Stanach Zjednoczonych, 36% we Francji, 45% w Niemczech i około 60% w Szwecji²¹. Wyższe klasy amerykańskich podatników dostarczają o wiele większą część wpływów podatkowych niż bogacze w Europie czy Japonii. Góme 30% amerykańskich podatników płaci 74% podatków dochodowych, a górny 1% płaci 20%²².

Najwyższa krańcowa stopa podatku od zarabianych dochodów nie jest w Stanach Zjednoczonych wyższa niż w większości innych

IlL^nych krajów przemysłowych, ale amerykańskie najwyższe stoli łącznie federalne i stanowe, uderzają w o wiele niższe dochody. fMa przykuci w Niemczech najwyższa stopa wynosi 56%, tyle samo, Ssu yv USA, ale w Niemczech nie ma ona zastosowania, póki dowody nie wzrosną do stu czterdziestu tysięcy dolarów rocznie, czyli %o sumy dwa razy wyższej od granicy górnego przedziału tabeli atkowej w USA, wynoszącej sześćdziesiąt tysięcy dolarów. We ląncji najwyższa stopa wynosi 60%, lecz nie uderza w dochody Iniżej dziewięćdziesięciu dwóch tysięcy dolarów. Również w Ja-£jnii > Włoszech górna stopa wynosi ponad 70%, ale kraje te stosują tjią do dochodów ponad sześć razy większych niż najwyższa stopa erykańska. Szwajcaria ma górną krańcową stopę równą 41%, ^rozkwitające gospodarczo kraje azjatyckie, takie jak Hongkong, lingapur, Korea i Tajwan, także mają o wiele niższe stopy podat-;owe niż Stany Zjednoczone w odniesieniu do wysokiej, wyższej dkowej i środkowej grupy dochodowej. Górna stopa w Hongkongu wynosi 15%²³.

i W przeciwieństwie do przywódców Zachodu, kapitaliści azjatyccy zrozumieli rolę obniżek podatków w uwalnianiu przedsiębiorczości. Na Tajwanie seria przemyślanych obniżek podatków dała początek ekspansji ekonomicznej w połowie lat pięćdziesiątych-⁴ i obniżki • trwały jeszcze w latach siedemdziesiątych. W 19S0 roku Singapur obniżył i tak już niskie stopy podatkowe o 16%, a minister handlu Goh Chok Tong wyjaśnił przychylnemu parlamentowi: „Kilka rozwiniętych krajów, jak Wielka Brytania, zostało zahipnotyzowanych sloganem »wycisnąć bogatego«”, a następnie stwierdziły one, że przez ciężkie podatki nałożone na dochody osobiste zdławiły dążenie do J wybicia się i sukcesu”",'.

Wszystkie te liczby śugerują, że pomimo pozornie niższego ciężaru podatków, Stany Zjednoczone mają być może bardziej progresywną rzeczywistą strukturę stóp podatkowych i bardziej wszechstronnie opodatkowują bogatych niż jakikolwiek inny kraj. Ponieważ Wielka Brytania i Szwecja mają bardzo wysokie górne stopy opodatkowania dochodów, które dają nieznaczne wpływy budżetowe, plasują się one w niektórych obszarach systemu podatkowego jeszcze wyżej na krzywej Laffera niż Stany Zjednoczone. JeCnakTSa ‘ te kraje europejskie nakładają wyzsze podatki na klasy średnie,

291