Układ Krążenia0030

Fazy wykresu potencjału czynnościowego:

1.    Faza 0 czyli depolaryzacji (narastania), w której następuje bezpośrednia odpowiedź na bodziec w postaci gwałtownej depolaryzacji i zmiany potencjału na +30 mV. Faza ta kończy się słabiej lub mocniej zaznaczona iglicą. Faza ta jest wywołana zwiększeniem lawinowego napływu jonów Na⁺ do włókna mięśnia sercowego.

2.    Faza I czyli wstępnej repolaryzacji, w której następuje częściowa repolaryzacja do wartości około 0 mV. Następuje wówczas zamknięcie kanałów sodowych i napływ jonów Cl'.

3.    Faza II, czyli plateau charakteryzuje się utrzymaniem przez pewien czas potencjału błonowego na poziomie 0 mV, zaś z czasem staje się on nieco ujemny (plaska część wykresu). Trwa ona przez cały czas skurczu. Jej przyczyną jest powolne i przedłużone otwieranie kanałów dla dokomórkowego prądu jonów Ca²⁺ oraz zrównoważeniem przepuszczalności dla jonów sodu i potasu. Jest to najdłuższa faza potencjału czynnościowego. Dzięki tak długiemu okresowi trwania potencjału czynnościowego znacznie przekraczającego czas szerzenia się impulsu cała masa włókien mięśnia sercowego ulega depolaryzacji i kurczy się jako jednostka zgodnie z prawem „wszystko albo nic". Czas repolaryzacji skraca się przy wzroście częstości skurczów serca i odwrotnie.

4.    Faza III czyli końcowej (ostatecznej) repolaryzacji, w której potencjał osiąga wart ość spoczynkową. Występuje pod koniec skurczu. Następuje wówczas zamknięcie kanałów wapniowych i przedłużone otwarcie kanałów potasowych.

5.    Faza IV to okres, gdy potencjał błonowy ma wartość spoczynkową pomiędzy poszczególnymi pobudzeniami. Dochodzi tu do pełnej repolaryzacji.