WM004

b)

\

d) Przekrój 3-3

Spostrzeżenia te prowadzą do dalszych wniosków.

a.    Ponieważ odkształcenia włókien muszą się zmieniać na wysokości pręta w sposób ciągły, istnieje zatem wewnątrz pręta taka powierzchnia, oddzielająca strefę ściskaną od strefy rozciąganej, na której włókna nie zmieniają pierwotnej długości. Powierzchnia ta nazywa się powierzchnią obojętną, a prosta przecięcia się jej z płaszczyzną dowolnego przekroju poprzecznego pręta nazywa się osią obojętną tego przekroju (rys. 9-4c, d).

b.    Ponieważ w myśl założenia pręt jest symetryczny względem płaszczyzny sił, w której działają momenty M, więc odkształcenia obydwu części symetrycznych pręta są takie same. Stąd wniosek, że odkształcenia włókien na powierzchni równoległej do powierzchni obojętnej nie zależą od ich położenia na szerokości pręta (belki).

c.    Powierzchnia obojętna jest prostopadła do płaszczyzny symetrii pręta. Obroty przekrojów poprzecznych odbywają się dokoła ich osi obojętnych, których śladami są punkty 0_X i 0₂ na rys. 9-4c. Gdyby obroty odbywały się nie dokoła osi leżących na powierzchni obojętnej, wówczas odcinek 0₁0₂ (rys. 9-4c) nie mógłby zachować długości pierwotnej.

d.    Ponieważ obroty poszczególnych przekrojów poprzecznych odbywają się dokoła osi obojętnych prostopadłych do płaszczyzny sił, więc punkty tej płaszczyzny pozostaną w niej i po odkształceniu, a zatem oś belki pozostanie w płaszczyźnie sił ulegając zakrzywieniu.