UNTITL47

ROZSZ)■FRUWAĆ PYSEfC

Diagram 3.12 Fragment diagramu 3.11, ukazujący zoptymalizowane przecięcia 107-dniowej kroczącej regresji kwadratowej i 15-dniowej średniej kroczącej oraz trzy główne linie trendu.

Diagram 3.13 Wykres DEM/USD w latach 1992-1994 wraz z czterema zoptymali-zowanymi średnimi kroczącymi.

Wskaźnik cyklu, uzyskany z kroczącej regresji kwadratowej o zoptymalizowanym okresie 107 dni i 15-dniowej średniej kroczącej, charakteryzował się prawdopodobieństwem P równym 0,59 i został naniesiony na diagramie 3.12.

Poniżej zestawiamy parametry średnich kroczących uzyskane dzięki opty malizacji całego wykresu, a także stref od ,4 do B i od C do D (diagr am 3.4), zyski, które uzyskano by w okresie 1979 roku do lipca 1992 roku stosując mechaniczny system transakcyjny oraz prawdopodobieństwa sukcesu każdego przecięcia w tym okresie:

V,	A.	Zysk	P
5	28	2.76	0.47
5	49	2.62	0.40
5	75	2.66	0.44
5	120	2,27	0.36

A/j i N, stanowią okresy średnich kroczących wyrażone w dniach, natomiast zysk wyrażony został w DEM. Diagram 3.13, przedstawiający wyżej wymienione wielkości, w połączeniu z diagramem 3.11 i 3.12 pokazuje, że w' punkcie X doszło do pierwszego wzrostu kursu dolara. W tym punkcie notowania napotkały długoterminową linię trendu 7 , (P = 0,98) i doszły do punktu zwrotnego cyklu gospodarczego (P = 0,59), co zostało następnie potwierdzone przez późniejsze przecięcia średnich kroczących. Na rynku panuje dobra - z punktu widzenia prawdopodobieństwa P. - koniunktura dolara aż do punktu Y, w którym sytuacja się odwraca. W tym punkcie wpływ trendu T₂ (P = 0,94) oraz T₃ (P = 0,92), zwrot cyklu gospodarczego (P - 0,59) (diagram 3.12) oraz potwierdzenie przez przecięcia średnich kroczących (diagram 3.13) tworzą łączne prawdopodobieństwo P, równe w przybliżeniu jedności, co daje nieomal 100-procentową pewność zwrotu w dół. Wskaźniki te dodatkowo potwierdza koperta wy-kupienia'’wyprzedania rynku (diagram 3.14).

Przedstawione powyżej przykłady ilustrują ogólne zastosowanie zasady potwierdzenia. Użycie dokładnie tych wskaźników, które zostały wykorzystane w przykładach, nie jest konieczne, chociaż przez blisko dwadzieścia lat sprawdzały się bardzo dobrze w praktyce. Można na przykład użyć dodatkowo wolumenu obrotów, jeśli jest on kwantyfikowalny i zachowuje się w odpowiedni sposób, albo indeksu ważonego obrotami. Zawrze należy odpowiedzieć na pytanie, czy dodatkowa praca związana z tworzeniem coraz większej liczby wskaźników jest konieczna albo usprawiedliwiona. Z teoretycznego i racjonalnego punktu widzenia - nie jest, ale z psychologicznego punktu widzenia jest to decyzja, którą inwestor podjąć musi sam.