wykład3

(nawiązywania do uprzednio zdobytych wiadomości i umiejętności), kształtowania pojęć oraz ekspresji -wyrażania poprzez działanie (lepienie, malowanie itp.).

Natomiast Karol Linke, nauczanie na etapie wczesnoszkolnym określił jako „ nauczanie łączne”. Twierdził, że dziecko nie powinno do 14-ego roku życia pobierać nauki rozłożonej na przedmioty, ponieważ całościowo ujmuje rzeczywistość, a następnie przez analizę wyodrębnia różne dziedziny wiedzy.

Szczególną uwagę powinny mieć prace Władysława Puśłcckiego, który od dwudziestu lat zajmuje się zagadnieniami związanymi z rozwojem i efektywnością kształcenia w klasach I-III. Myślą przewodnią tych prac jest    dobro    i    rozwój    tych    prac.

Władysław Puślecki koncentruje się na problemach takich jak zdolności artystyczne, matematyczne, techniczne i

językowe. Pokazuje formy i metody wspierające rozwój tych zdolności u uczniów klas początkowych. Można mówić tu o innowacyjnym podejściu do ucznia rozumieniu potrzeb stymulowania i wspierania zdolności twórczych. Pokazuje również rozwiązania praktyczno-pedagogiczne na poziomie wczesnoszkolnym. Zaprezentowane metody pracy mogą być wykorzystane w pracy z uczniami nie tylko wybitnie zdolnymi, ale również wykazującymi przeciętne zdolności twórcze. W nurcie współczesnej pedagogiki emancypacyjnej wiodącym zagadnieniem jest pełnomocność ucznia. Zagadnienia te wiążą się bezpośrednio z ideą społeczeństwa otwartego, demokratycznego z Konwencją Praw Człowieka, Praw Ucznia oraz rozwojem osobowości transgresyjnej przekraczającej własne granice i możliwości, jednostki decyzyjnej umiejącej wpływać na własny rozwój. Człowiek pełnomocny jest w stanie samodzielnie rozwiązywać trudności, współdziałać z innymi, inicjować określone zadania, właśnie współczesny świat wymusza taki typ człowieka. Dzieje się tak dlatego ponieważ współczesność nie jest człowiekowi dana lecz zadana. Autor stwarza koncepcje która mówi o tym, iż aby stać się pełnomocnym uczniem, trzeba pełnomocnej szkoły i pełnomocnego nauczyciela. W badaniach przeprowadzonych przez Władysława Puśleckiego okazuje się, że szkoła nie stwarza warunków do tego by uczeń stawał się pełnomocny.

Autor przedstawia różne koncepcje:

-    koncepcja zintegrowanej edukacji wczesnoszkolnej w której połączona jest teoria z praktyką, ukazuje ciekawe rozwiązania pedagogiczne, a klasa jest miejscem naturalnego stawania się człowiekiem pełnomocnym. W praktyce edukacyjnej zdarza się, że szkoła manipuluje rozwojem ucznia a nawet blokuje ten rozwój, co jest sprzeczne z teoriami naturalnego rozwoju i zasada etyczności. Edukacja ma na celu wspieranie rozwoju dziecka i organizowaniu sytuacji edukacyjnych, których zadaniem jest rozwijanie własnych zainteresowań, uwolnienie zmysłów dociekania.

-    koncepcja kształcenia wyzwalającego oparta jest na teoretycznych podstawach prekursorów idei tej koncepcji oraz tezach zgłoszonych przez psychologów i filozofów. Autor mocno osadza ją w teorii i metodologii badań. Przeprowadził także badania nad stanem realizacji zadań związanych z podmiotowością, wolnością, teologią i na podstawie otrzymanych wyników wyprowadza model kształcenia innowacyjnego, jakim jest kształcenie wyzwalające. W koncepcji kształcenia wyzwalającego autor przedstawił dezyderaty ogólno wychowawcze i dydaktyczne zajęcia upodmiotowiające, przechodzenie od celów heterogennych do podmiotowych oraz ciekawe modele zajęć dydaktycznych.

Przedstawione koncepcje innowacyjne nie sprowadzają się do jednokierunkowego przekazu wiadomości od nauczyciela do ucznia, na jednolitym zorganizowanym poziomie uczenia, a polegają na kierowaniu działalnością i aktywności dziecka oraz pobudzaniem jego rozwoju. Uczeń aktywnie uczestniczy w badaniach zjawisk, doświadczaniu, próbowaniu własnych sił, przeżywa i odkrywa świat.

4