Zdjęcia 0172

i 02

i 02

UAo&my*.. W dmfpm w i wołogtcw* i^cv "

padku pomocne *ę badan' -a

|HK^s|₄(I wnlw*. i*- ror.striytniięcip

__w l. badan, najlepiej zespołowych.

i«*^{,or w}>'ⁿ'*^K“ 'Th t.ivwidaa(nych i ograniczonych środkach _Wy

_Przy b^.n-ach mdyw. ^ y ^ _{w tercnach} „ _whach _m,

jasmeni. genezy £'' '    _zagadnienie)n bardzo trudnym w w,._M.

Xe wszystkie rysy morfologii pierwotnej uległy zamazaniu, prze*

stawiają przeto obiekt niełatwy.    . .    .

W sprawie pochodzenia jezior Lęczyńsko-Wlodawsk.ch juz s,_{v wy}

powiadano. Sawicki (62) i Wolłosowicz (86) uznali je „

resztkę wielkiego zastoiska wodnego rozlewającego się niegdyś _n

obszarze dzisiejszego Pojezierza. S a w i c k i nie \\>jusnil pr/yczyn\

przetrwania resztek jeziora do dnia dzisiejszego, W o l l o > o w i _c z

tłumaczył ten fakt podniesieniem środkowego Nadbuża.

Trzeba również wziąć pod uwagę wyniki badań w terenach polo żonycJi na E od Bugu, ponieważ Pojezierze Lęczyńsko-Wlodawski* stanowi ich wyraźne przedłużenie. Lencewicz (26) i R ii li l <» (50. 53) stwierdzili tani niewątpliwy związek między istnieniem jezior i podłożeni kredowym, oraz niezależność jezior od zlodowacenia (26,

Na Pojezierzu Lęczyńsko-Wiodą wskim nie widać tak ścisłego związku między podłożeni kredowym i występowaniem jezior, jak na E od Bugu. Nigdzie kreda nie występuje na zboczach mis jeziernycli i tylko w trzech przypadkach (Lukie, Moszne, Wytyckie) w bezpośred