Zdjęcie711

Formy podawat

Przeglądam się w lustrze. Miałem porządnych rodziców, o mimo to b zjonomia nie za bardzo. Przystosowałem się do otoczenia Przyna^wuąj nikt do mnie nie ma pretensji że za stary albo za miody Za piękny albo za brzydki. Po prostu w sam raz na te czasy. O, Boże. wieczór stę zbśuo W co się wplątałem. Głowa ciężka, przewód myiłowy rozstrojony

(Tfcdeunr K«»owk kt łóekt epekakpmrk

ą •) solilokwium - rozmowa z samym sobą (z la. *otUoqunm. ad taśm - ma colloąuium m rozmowa); odmiana monologu wrwnftniMfO folcfdM na stawianiu sobie pytań i odpowiadaniu na nic, jest to bard/iet dvas mierna forma monologu wewnętrznego, stanowiąca rwykir iząatkę dłuższych zwykłych monologów, ale może te/ występować aamod/Mł nie [cj> i 233). Przykład:

Wyszedłem z wyraźnym postanowieniem. Spalić się wieczorem. Dlaczego akurat spalić się? Właśnie błysnęło znowu słońcem. Miasto od razu poweselało. Po co w ogóle ich słuchałem! Jak zwykłe zabrakło mi charakteru? A co to jest charakter ? Przecież doskonałe wtem. dawno zrozumiałem. Charakter to brak wątpliwości charakter (o uporczywość trwania przy swoim zamiarze (...)

(Tadeusz Konwuki. Mała ąpofcalpM)

4b) strumień świadomości - odmiana monologu wewnętrznego, zapas odtwarzający spontaniczny i asocjacyjny charakter myślenia oraz od czuwania świata. Owa „spontaniczność” i „aktualność* przejawia tśf w braku językowego i intelektualnego uporządkowania. Zabiegi typowe dla tej formy to: mieszanie różnych perspektyw, włączanie cytatów, niekończenie myśli i słów — urwane zdania czy wyrazy, niespójność tematyczna, a także brak jasnych podziałów tekstowych na części; cię sto nawet zapis bez wyróżniania zdań i bez interpunkcji, włączający wypowiedzenia agramatyczne i wieloznaczne (por. informacje na temat potoku składniowego i anakolutów oraz amfibologii. c> *. 293 i 296).

W tok strumienia świadomości włączane mogą być: bieżący stan umysłu i organizmu bohatera; odczucia, wyobrażenia, przypomnie nia, marzenia, refleksje, a także obserwacje i uwagi na temat bodźców dostarczanych łącznie przez wszystkie zmysły. Strumień świadomości odzwierciedla więc natłok wrażeń - jest jak one nieuporządkowany, chaotyczny. Celem tego zabiegu jest sugestia, źe właśnie rejestruje się aktualny stan bohatera, a nie, że się o kimś opowiada. Strumień świadomości wymaga więc od odbiorcy znacznie silniejszej, niż w wypad ku innych odmian monologu, współpracy a tekstem dopełniania, domyślania sobie brakujących słów, zdań. powiązań między elemen tam i. pokonywania oporu, jaki stawia taka forma. Monologi będące