zagadnienia egzaminacyjne z teorii literatury (150)

•tworząc nowy tekst; krytycy przestają istnieć, są tyiko pisarze. Można powiedzieć, że teoria tekstu jest w stenie formować tylko teoretyków tub praktyków, w żadnym ras przypadku specjalistów; jako praktyka uczestniczy zatem sama w burzeniu .gatunków, które bada jako teoria.

Praktyka pisma teksiuatnego zakłada, i/, poziom, opisu czy &nkcji komunikacyjnych języka został Już przemoczony* • a tym samym staje się. możliwe ujawnienie jego- energii generatywnych; zakłada tym. samym zgodę na pewna liczbę procedur: powszechne zastosowanie zniekształceń* anagramatycznych wypowiedzenia (gra slow), polisemii, draiogizmu, bądź, przeciwnie, styhi przeźroczy siego, który .demaskuje, -czym- wątpliwymi konotacje, irracjonalnych zmian osób i czasów, stałego ocalania relacji między pismem a lekturą i miedzy nadawcą a odbiorcą tekstu. . Idzie tu o praktykę mającą w znacznej mierze charakter praktyki transgresywńęj wobec pod stawowych kategorii, do których jako społeczność' powszechnie się odwołujemy: a wiec wobec percepcji, rozumienia, znaku, gramatyki, a nawet nauki.

Tekst jest także owym drzewem, którego nazwę (prowizoryczną) zawdzięczamy niedoskonałości naszych zmysłów.