świat islamu

Isla Jose Francisco de 396 tografowany w celu dalszej analizy.

Iskrownik, magnes trwały stosowany, gdy moc wyjściowa potrzebnej energii jest bardzo mała. Początkowo zaprojektowany z mysią o wytwarzaniu prądu da uzyskania zapłonu sprężonego gazu w różnego typu silnikach spalinowych tłokowych, takich jak te. które stosuje się w samolotach, silnikach okrętowych, traktorach i motocyklach Głównymi częściami i. wysok ego napięcia są: wirujący magnes, twornik z nawiniętym pierwotnym uzwojeniem niskiego napięcia I wtórnym uzwojeniem wysokiego napięcia. wylącznk obiegu prądu w obwodzie i kondensator. W czasie, gdy obraca się wirnik magnesowy, prąd elektryczny ■nciituje się w uzwojeniu pierwotnym i na pełnia kondensator. Wyłącznic przerywa obwód w uzwojeniu pierwotnym z chwilą, gity prąd osiąga swoje maksimum, a pole magnetyczne wokół pierwotnego uzwojenia zanika. Kondensator wyładowuje zgromadzony prąd na uzwojenie pierwotne. indukując zmienne pole magnetyczne Zanik, a następnie zmiana pola magnetycznego. wytwarza prąd o wysokim napięciu w uzwojeniu wtórnym. Ptąd ten jest kierowany do poszczególnych świec zapłonowych poprzez rozdzielacz.

Isla Jos6 Francisco de, wlaśc. Jose F»Ar'CISCO DE Iss.A DE LA TORSE V RCXX>. prryd. Fi Patre IStA (lt. 24 III 1703 w Vi-danes. Hiszpania - zm, 2 XI 1781 w Bolonii. Państwo Papieskie), hiszpański jezuita. kaznodzieja, satyryk i powieśdo-pisarz znany dzięki powieści Historia dd famoso prcdlcator Fray Cerundio dc Campazas alias Zotcs.

Od najmłodszych lat wykazywał zoin teresowania intelektualne. W 1719 wstąpił jako nowicjusz do zakonu jezuitów. Studiował na uniwersytecie w Salamance. W 1727 otrzymał tytuł profesora literatury sakralnej i nauczał tego przedmiotu w różnych szkołach hiszpańskich do 1754. kiedy to zamieszkał w Villagra-cia I rozpoczął pracę nad swoim arcy-dńdcm Historia dd famoso prcdicador Fray Gerundio de Campazas. alias Zo-fes. Dzieło to jest błyskotliwą salyią na puste i bombastyczne do granic złego smaku kazania wygłaszane wówczas w hiszpańskich kościołach. Powieść wywołała wiele kontrowersji i ostatecznie w 1760 została zabroniona przez inkwizycję. Po wygnaniu jezuitów z Hiszpanii (1767) I. opuścił kraj i przez pewien czas mieszkał na Kcusycc. a następnie osiadł w Bolonii. Wśród jego prac literackich znajduje się także mistrzowski przekład powieści Przypadki Idziego lllasa francuskiego pisarza AR. Lcsagc'a.

Islam, jedna z głównych religii świata. Powstał w Środowisku ludów semickich Obwieścił go łTorok Mahomet w Arabii w VII w. n.e. Arabski termin i. znaczy dosłownie poddanie się. co wyjaśnia zasadniczą Ideę I,: wierny {zwany muzułmaninem. a słowo to gramatycznie jest imiesłowem czynnym czasownika związanego z wyrazem i.) przyjmuje podda nie się woli Allaha (arab. - Bóg). Ailah jest uważany za jedynego Boga stwórcę. utrzymującego i odtwarzającego świat. Wola Boga. której człowiek musi się podporządkować jest znana dzięki pismu świętemu Koranowi (AlGuran), które Bóg objawił swojerru wysłannikowi Mahometowi. WI. Mahomet jest uwalany za ostatniego z proroków (do których należy Adam. Noc. Jezus I inni), a jego posłannictwo zarazem obejmuj* i unieważnia objawienia przypisywane prorokom wcześniejszym

Podkreślając bezkompromisowy monoteizm i ścisłe podporządkowanie pewnym podstawowym praktykom religijnym. religia. której Mahomet nauczał niewidką grupę zwolenników, szybko rozprzestrzeniła się przez Bliski Wschód na teren Afryki. Europy, subkontynentu indyjskiego. Płw. Malajskiego i Chin Wprawdzie w ramach i. zrodziło się wicie Odłamów, to jedsak wszyscy muzułmanie połączeni są wspólną wiarą i poczuciem że przynależą do jednej społeczności.

Od samych początków i. —* Mahomet wszczepił w swoich zwolennik ach poczucie braterstwa i dal więzy wiary, co pozwobło rozwinąć w nich poczucie ści siej spójni, która umocniła się w wyniku prześladowań w rodzącej się społeczności mckkańsklej. Specyficzna społeczno ekonomiczna treść muzułmańskich praktyk religijnych sccmentowala to zespolenie w wierze. W 622. gdy Prorok uciekał do Medyny. jego nauki szybko zostały zaakceptowane i pojawiła się społeczność państwowa i. W tym wczesnym okresie i. wypracował swój typowy etos w formie rcłigii łączącej zer0v.no docho we. jak i doczesne aspekty życia. Dążył nie tylko do określenia stosunku człowieka do Boga (przez sarroświadomość człowieka), ale również określa! stosunki ludzi w społecznym kontekście tego Swinto. Dlatego też znamy nic tylko religijną strukturę i., ale rewnież prawo muzułmańskie. muzułmańskie państwo i inne instytucje organizujące społeczeństwo. Dopiero w XX w. niektórzy myśliciele muzułmańscy zaczęli oddzielać formalnie sferę religijną (prywatną) od świeckiej (publicznej), np. w Turcji.

Ten dwoisty religijny i społeczny charakter i., znajdujący wyraz w jednej religijnej społeczności, której Bóg nakazał stworzyć własny system wartości za pomocą ->dź(hadu (święta wojna lub święta waka). wyjaśnia zadziwiający suit-ces. jaki osiągnęły wczesne pokolenia muzułmanów. W ciągu wieku od śmcrci Proroka w 632 znaczną część globu od Hiszpanii po Azję Srock. I Indie włączono do imperium islamu.

Okres muzułmańskich podbojów i budowania imperium wyznacza joierwszą fazę ekspansji i. jako religii. Leżący u jego joodstow egalitaryzm, dotyczący społeczności wiernych oraz oficjalna dyskryminacja wyznawców innych religii sprawiły, żc widu szybko się nawracało na nową religię. Żydzi i cłuześoijanie uzyskali specjalny status jako społeczności posiadające pisma święte: nazwano ich ludźmi Księgi (ahl at-KIlab), a więc dano autonomię religijną. Musieli jednak płacić podatek pogIcwny zwany dżtjją. Natomiast poganie (politeiści) musidi albo przyjąć i., albo umrzeć. Status ludzi Księgi rozdągnięto później na zoroastnan i hinduistów. ale widu ludzi Księgi jx/yjmowa!o i,, by uniknąć dtl/JI. Znaczna ekspansja i. po Xil w. wynikała z działalności sUich (mistyków islamu), którzy przyczynili się do jego rozpowszechnienia w Indiach Azji Środę.. Turcji i Afryce na pd od Sahary.

prócz dżlhadu i dzialalnośd misyjnej sufich, innym dalekosiężnym czynni kicm wpływu i. była działalność muzułmańskich kupców, którzy nie tylko upowszechniali go na indyjskich wybrzeżach wsch. I w pd. Indach, ale również

islamu