0000042

Staw kolanowy 155

Test odwodzenia-przywodzenia (test koślawienia-szpotawienia)

Test ten stosuje się do oceny przyśrodkowej i bocznej stabilności stawu kolanowego.

Wykonanie: Chory leży na plecach. Badający obejmuje obiema rękami staw kolanowy na wysokości nasady bliższej kości piszczelowej i jednocześnie ocenia szparę stawową. Dalsza część podudzia jest ufiksow ana między przedramieniem i talią badającego, a następnie wykonywany jest nacisk w kierunku koślawym i szpotawym. Palcami leżącymi na szparze stawowej można określić wielkość jej rozwierania.

Interpretacja: Boczną stabilność ocenia się w 20° zgięciu i w pełnym wyproście stawu. Brak w pełnym wyproście bocznego poszerzania się szpary stawowej św iadczy

0    wydolności tylnej torebki i tylnego więzadla krzyżowego, nawet mimo uszkodzenia pobocznego więzadla piszczelowego. W 20° zgięcia tylna torebka jest rozluźniona

1    w tej pozycji w czasie koślawienia badane jest wyłącznie więzadlo poboczne jako pierwotny stabilizator. Możliwe jest zatem różnicowanie uszkodzeń grzbietów o-przy-środkowego aparatu torebkowo-w ięzadlowego.

Odw rotne zjaw isko zachodzi w czasie przy w odzenia (szpotaw ienia). Przy 20° zgięciu pierwotnym bocznym stabilizatorem jest poboczne więzadlo strzałkowe, a wtórnymi - przednie więzadlo krzyżowe i ścięgno mięśnia podkolanowego.

Podczas badania bocznej niestabilności ocenia się wielkość poszerzania się szpary stawow ej oraz jakość punktu końcow ego lego ruchu.

Ryc. 177. Test odwodzenia-przywodzenia: a - koślawienie/szpotawienie w wyproście, b - ko-ślawienie/szpotawienie w zgięciu stawu kolanowego.