067 (4)

PODSTAWY OBLICZEŃ KONSTRUKCJI BETONOWYCH WG EC2 67

Kombinacja efektów oddziaływań powinna uwzględniać:

-    wartości obliczeniowe wiodących oddziaływań zmiennych oraz

-    obliczeniową kombinację wartości towarzyszących oddziaływań zmiennych.

Według PN-EN 1990:2002 przy rozpatrywaniu sytuacji trwałych i przejściowych należy wybrać jedną z dwóch możliwości. Pierwsza polega na tym. że efekty obciążeń wyznacza się dla kombinacji określonych wzorem:

(1.88)

2 Yo.pk.j"+’Vr-^p"+" y_eJQu"+" I y**v»

i>l

Druga możliwość polega na stosowaniu (tylko w stanach granicznych STR i GEO) mniej korzystnej z kombinacji określonych przez wyrażenia:

(1.89)

(1.90)

2 r_G.p_k._}" +'V_P^p" +”    o&ui"+" 2

llYoPP^_PP''^Y_Q,QP^2Y_Q,%,Q_k,

j>1    t>l

Jako wiodące obciążenie zmienne, mające indeks 1, należy przyjąć obciążenie wywołujące najbardziej niekorzystny efekt. Kombinacje powyższe zaliczamy do podstawowych.

Do rozpatrywania sytuacji wyjątkowych stosuje się kombinacje:

2G,;V'FVA/’

?>i

+"(^U ^lubt/^,2j)^<3w"⁺"

(1.91)

a do sytuacji sejsmicznych:

2G_fcJ"+"P"+"A

j>\

Ed

(1.92)

gdzie:

G_kj, Ycj - odpowiednio wartość charakterystyczna i współczynnik j-tego obciążenia stałego,

Q_k i’ Yq. i ^_ odpowiednio wartość charakterystyczna współczynnika zmiennego obciążenia wiodącego,

Q_{k l}, y_Qi - dpowiednio wartość charakterystyczna i współczynnik pozostałych obciążeń zmiennych,

P, y_p - odpowiednio wartość reprezentatywna i współczynnik siły sprężającej,