11

KATARZYNA MĄKA-MALATYŃSKA

tonalnejWydaje się. że w filmie na podstawie h,_ograf \ografir-nej,    _reai_izuJe swój ..ukryty autobiografem" * oj* ^

jyslawaSrpuma'    ’    ^ _Po|_ański _z własnego doświadczenia zna w',*

^Wh ! ZZn>-emcżyc,a. głód. samotność, bezdomność, cierpi«*.. ^{slrack aqg} AlldecW0 W moim przekonaniu przejawem tej perspek,^ ^dac    _narracji który odzwierciedla sytuację twórcy opowiadają^

momencie swego życia za pomoc, cudzej biografii: Szukałem ,_vmm ,'S mog/Mm urtor:.-.^    ; dziectnstwa. ale bory n,e ^

Zltan.c n, o „mim życiu. Wykorzystuję jednak najdrobniejsze wspomnienia, iiiywajac u h do rekonstrukcji detali, wyglądu ultc, Strojow. Un.kam stereotypu.

usiłuję pokazać to. co pamiętam ' .

Narracja Pianisty jest jednocześnie obiektywna i subiektywna. Większość zda-rżeń oglądamy oczyma bohatera, czego dowodem jest kluczowa scena spotkania z Hosenfeldem. Wraz z bohaterem widz spogląda najpierw na buty niemieckiego oficera, potem na mundur, a w końcu na twarz, której wyraz zdaje się oznaczać wyrok na Szpilmana. Oprócz takich scen pojawiają się momenty, w których najwyraźniej subiektywizm zostaje przełamany, oglądamy sytuację nawet z pewnego dystansu czasowego i emocjonalnego, mając w pamięci utrwalone przez kulturę obrazy getta (przede wszystkim za sprawą fotografii). Oto przykład. Brat Władysława. Henryk, usiłuje sprzedać na ulicy książki. Władysław przychodzi pomóc mu w dżwiganm ciężkiego kutra. Zaczepia ich oszalała kobieta, wypytuje o męża. nróbuie sr- w    ^ ^,adysława. Kamera krąży wokół nich. Mężczyzna

kazuje ją w bliskim nil ^} ^ ^odchodzi- kamera zostaje na moment z kobietą. Po-

Szernum Bohater nie spoglądaj    ^P“" ^S° ^Widzial'^{prOSZę na}P^{isaL 1:aak}

dochodzą do miejsca, w którym przez To ^{kamera WCI}3^Z M pokazuje. Bracia wybudowano kładkę (ujęcie z tyłu - | ^P.^rZeble8^{ała ar}YJska ulica. nim jeszcze przed zamkniętą bramą w tłumie innych^ '^dących bohaterów). Zatrzymują się

rozmowę. Kamera pokoje tr^chmęźcz^!²⁶ ^^ących- ^Jcden z nich rozpoczyna

JS K’ ^niejak0°«yma PosLi b_{V s}^Z ku ^{Po chwili} P«ez moment pat-

niego. Pozostają^Ph„Tat^kr_Ustaw^ŻCZyZn® ^2W™=^a

czyzna wspomina o ulicznych „^do kamery. w ,' ^Henryka- ^n|e spogląda na

pewności, czy jest to ujęciez per ^rjJu.^{aCh Karn}era _Pob. ’^{Vnym mom}cncie ów męż-rego ucho wychwyciło dźwięk „im ^k|T^{Vy mężc}2yznv ^lch‘ ^Nie mamy jednak

wielokrotnie jest opisywana w    **** Władysława, któ-

‘    ^{ich do} >ańca. Sytuacja J rfLl⁸**¹®- N'em_Cv ^r°^Z®^rywa się scena, która

nie

Oddal

^an|a ludziom

zostaje ona _prv__e^ .^8etcie ich godności.

oLom    ^z“>™iholcm    bród⁰¹*”** WlkoroŻydów

^uJ?ć została zr»«i;—    ^v pewnym