155 tif

4.3. ROZDZIELNIE ŚREDNICH NAPIĘĆ

odłączników, a widoczna i bezpieczna przerwa powstaje po wysunięciu części ruchomej wraz z wyłącznikiem.

Rozdzielnice dwuczłonowe są budowane w zasadzie przy założeniu zastosowania określonego typu wyłącznika, co decyduje w bardzo dużym stopniu o nowoczesności rozwiązań i o gabarytach rozdzielnic. Jedynie najbardziej renomowane firmy budują rozdzielnice, w których mogą być stosowane — w zależności od wymagań - wyłączniki różnych typów (małoolejowe, z sześciofluorkiem siarki, próżniowe). Wymaga to szerokiej unifikacji rozwiązań zarówno rozdzielnic, jak i aparatów, które muszą być wytwarzane przy założeniu ich wzajemnej zamienności.

Pola rozdzielnicy dwuczłonowej mogą się znajdować w trzech różnych stanach: w stanie pracy, próby oraz w stanie spoczynku.

W stanie pracy człon ruchomy jest wsunięty do członu stałego i zablokowany, przez co uzyskuje się skuteczne połączenie elektryczne torów głównych i pomocniczych w części stałej i ruchomej.

W stanie spoczynku człon ruchomy jest wysunięty do takiego położenia, że następuje odłączenie elektryczne wszystkich torów prądowych w członie stałym i ruchomym,

W stanie próby stan torów głównych odpowiada stanowi spoczynku, a torów pomocniczych — stanowi pracy, co umożliwia sprawdzenie działania wyłącznika i jego napędu bez konieczności wymontowywania go z rozdzielnicy.

W Polsce na wyróżnienie i bliższe omówienie zasługują rozdzielnice dwuczłonowe wolnostojące o pojedynczym systemie szyn zbiorczych typu RD1 i RD2 na napięcie 10 i 20 kV oraz ELMOBLOK HIS na napięcie 6 i 10 kV. W krajowych rozwiązaniach rozdzielnic są stosowane wyłączniki małoolejowe SCI4, nie najlepiej przystosowane do tego typu konstrukcji.

Rozdzielnice RDI są budowane na następujące parametry znamionowe:

—    prądy ciągle szyn: 630, 1250 i 2500 A;

—    prądy ciągle pól: 630, 1000 i 1250 A;

—    prądy szczytowe: 50 i 80 kA;

—    prądy jednosekundowe: 20 i 31,5 kA.

Rozdzielnice są budowane w 17 różnych odmianach pól, różnorodnym wyposażeniu w aparaturę, co umożliwia budowę rozdzielnic dobrze przystosowanych do występujących warunków i ograniczeń technicznych. Niektóre z pól buduje się jako gotowe zespoły dwuszafowe ze względu na istnienie stałych połączeń elektrycznych pomiędzy nimi lub wykonanie blokad mechanicznych.

Człon stały rozdzielnicy (rys. 4,19) ma trzy, oddzielone od siebie metalowymi przegrodami, komory wysokiego napięcia: członu ruchomego, szyn zbiorczych oraz przyłączeniową. Połączenia toru głównego przechodzą przez dwa komplety izolatorów przepustowych, osłaniających sworznie miedziane będące stykami łączników międzyczłonowych pola rozdzielczego. Gdy człon ruchomy znajduje się w stanie próby, wówczas dostęp do styków stałych jest zamykany ruchomymi zasłonami stalowymi. Blokada mechaniczna uniemoż-

155