135 tif

4.2. ROZDZIELNIE WYSOKICH NAPIĘĆ

rodzaju zastosowanej aparatury, liczby pól liniowych i transformatorowych, przeznaczenia i lokalizacji stacji oraz innych uwarunkowań. Każda ze stacji, budowana na podstawie projektu typowego, może zachować swój indywidualny charakter i zawierać oryginalne, właściwe jej elementy rozwiązań.

4.2.2. Rozdzielnie wnętrzowe

Pobór mocy w centrach dużych miast jest znaczny, co powoduje konieczność budowy stacji 110 kV i wyższych napięć możliwie blisko tych obciążeń (głębokie wejście). W miastach stacje takie mogą być budowane jako wnętrzowe, aczkolwiek architektura tych budowli — w tradycyjnym wykonaniu —jedynie z konieczności może być tolerowana w miejskiej zabudowie. Stacje elektroenergetyczne przemysłowe, lokalizowane na terenach o silnym zabrudzeniu atmosfery (IV strefa zabrudzeniowa wg PN-79/E-06303) powinny być budowane również jako wnętrzowe.

W stacjach wnętrzowych wysokich napięć jest stosowana aparatura przeznaczona do pracy w warunkach napowietrznych. Mimo to zapotrzebowanie terenu na budowę takich stacji jest znacznie mniejsze niż stacji napowietrznych, gdyż łączniki, przekładniki i inną aparaturę umieszcza się pod szynami zbiorczymi. Dalsze ograniczenie terenu niezbędnego do budowy stacji można uzyskać przez umieszczenie rozdzielni wysokiego i średniego napięcia w jednym wielokondygnacyjnym budynku.

Do bardziej rozpowszechnionych krajowych, typowych konstrukcji rozdzielni wnętrzowych 110 kV, głównie przemysłowych, należy zaliczyć rozdzielnię PUW-110 o układzie połączeń H, opracowaną przez Elektroprojekt. Stacja ma wymiary 24 x 30 m i wysokość 9,5 m. Sposób wprowadzenia linii jest dowolny i wzajemnie niezależny. Mogą to być linie napowietrzne lub kablowe, względnie jedna linia napowietrzna, a druga kablowa. Stanowiska transformatorów są usytuowane na zewnątrz, przeważnie przy czołowej ścianie budynku. Zasilanie transformatorów 110 kV może być wykonane jako napowietrzne lub kablowe. Rozdzielnia nie wyróżnia się oryginalnością zastosowanych rozwiązań. Jest bardzo zbliżona do stacji typu KSU, z tym, że aparatura rozdzielcza 110 kV znajduje się w krytej hali. Jest ona ustawiona na jednym poziomie (na wysokości 2 m) co powoduje, że powierzchnia budynku jest znaczna w porównaniu z rozwiązaniami zagranicznymi (nawet o bardziej rozbudowanych układach szyn zbiorczych).

Na rysunkach 4.6 i 4.7 przedstawiono niektóre, typowe rozwiązania rozdzielni wnętrzowych 110 i 220 kV, opracowane przez radzieckie biura projektowe. Stosowane podziałki pól liniowych rozdzielni 110 kV wynoszą 9 m w rozwiązaniach napowietrznych i 6 m we wnętrzowych oraz odpowiednio dla 220 kV — 15,4 i 12 m. Pola rozdzielcze mają szyny zbiorcze umieszczone na różnych poziomach (kondygnacjach), co powoduje lepsze wykorzystanie przestrzeni budynku. Przykładowo, dla rozdzielni 220 kV uzyskano zmniejszenie

135