139 tif

4.2. ROZDZIELNIE WYSOKICH NAPIEC

zabudowy lub otoczenia, względnie mogą być umieszczone w kompleksie budynków przeznaczonych do innych celów.

4.2.3. Rozdzielnie gazowe z sześciofluorkiem siarki

W wielkich aglomeracjach miejsko-przemyslowych występuje duża koncentracja poboru mocy, rzędu dziesiątków megawatów na kilometr kwadratowy. Do roku 1965 problemy przesyłu i rozdziału coraz większych ilości energii były rozwiązywane przez stosowanie coraz większych mocy jednostkowych transformatorów oraz coraz wyższych wartości napięć znamionowych linii i stacji elektroenergetycznych. Nie towarzyszyły temu zasadnicze zmiany w konstrukcji tych urządzeń. Względy architektoniczne oraz brak rozległych, wolnych terenów i ich duże koszty powodują, że stacje elektroenergetyczne wysokiego napięcia w tradycyjnym wykonaniu są zlokalizowane w znacznej odległości od centrów obciążenia. Związane to jest z koniecznością dodatkowej transformacji i budowy stacji pośrednich. Ponadto, rozdział energii odbywa się przy zbyt niskim napięciu w stosunku do wartości przesyłanych mocy i energii — co pociąga za sobą nadmierne straty.

Wymiary stacji elektroenergetycznych na napięcia wysokie i najwyższe mogą być zmniejszone pod warunkiem zastosowania izolacji o właściwościach znacznie lepszych niż powietrze o ciśnieniu atmosferycznym. Od lat są prowadzone prace nad zastosowaniem izolacji stałej, ciekłej, gazowej oraz wysokiej próżni w nowych, jakościowo różnych konstrukcjach rozdzielni.

W rozdzielniach o izolacji stałej, szyny zbiorcze i niektóre urządzenia elektroenergetyczne o specjalnej konstrukcji pokrywa się izolacją w postaci żywic epoksydowych i poliestrowych, termoplastów oraz laminatów. Dotychczasowe rozwiązania nie spełniają oczekiwań ze względu na niezadowalającą jednorodność materiałów i nadmierne natężenia pola elektrycznego w miejscach łączenia poszczególnych elementów. Nie należy oczekiwać istotnego postępu w konstrukcji tego typu rozdzielni w najbliższych latach.

Budowa rozdzielni, w których wszystkie urządzenia są umieszczone w niepalnym oleju izolacyjnym w szczelnych zbiornikach, nie stwarza istotnych trudności technologicznych. Są one jednak drogie i kłopotliwe w obsłudze ze względu na olbrzymie ilości oleju. Istnieje ponadto zagrożenie rozerwania zbiorników w przypadkach lukowych zwarć wewnętrznych, wywołane rozkładem oleju na produkty gazowe pod wpływem ciepła luku i gwałtownym wzrostem ciśnienia w zbiornikach.

Największe zbliżenie urządzeń elektroenergetycznych pod napięciem może być uzyskane przy zastosowaniu jako izolacji wysokiej próżni. Trudności technologiczne związane z koniecznością utrzymania próżni rzędu 10“³^-10“⁵ Pa przez wiele lat, w dużej liczbie zbiorników o znacznych rozmiarach, ograniczają obecnie możliwość praktycznego realizowania tego typu rozwiązań.

139