Zgodnie z Kartą Praw Osób Niepełnosprawnych niepełnosprawne są Osot wórych sprawność fizyczna, psychiczna lub umysłowa trwale lub okres0l utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia życie codzienne, naukę, pracę oraz ptłjfi uie ról społecznych (współmałżonka, rodzica, pracownika, członka organy. itd. - BK) zgodnie z normami prawnymi i zwyczajowymi.
Natomiast w ostatniej Ustawie o rehabilitacji z 1997 r., w definicji o takim j* mym brzmieniu, wśród ról społecznych położono nacisk na ograniczenia zdolnojgj do wykonywania pracy zawodowej, co wiąże się z zakresem przedmiotowym tejh Ustawy.
W polskim środowisku naukowym pedagogów i polityków społecznych w ^ dejściu do definicji i kwestii niepełnosprawności od dawna kładziono nacisk 1 obok ograniczeń w czynnościach życia codziennego - na ograniczenia w życjl] rodziny, społeczności lokalnej i społeczeństwa jako narodu. A. Hulek za osobę nie. pełnosprawną uznał taką, „[...] u której występuje naruszenie sprawności fizyczni lub psychicznej w stopniu wyraźnie utrudniającym (w porównaniu z jednostka® pełnosprawnymi w danym kręgu kulturowym) wykonywanie czynności dnia coJ dziennego, życia w rodzinie, korzystanie z różnych form wypoczynku i udziałui w życiu społecznym” (za: Poliwczak 2007, s. 14). Z kolei L. Frąckiewicz pisze* „Osobą niepełnosprawną jest jednostka w pełni swych praw, znajdująca się w sytuacji upośledzającej ją na skutek barier środowiskowych, ekonomicznych | spo*| Ręcznych, których z powodu występujących w niej (w osobie) uszkodzeń nie mml ś£ przezwyciężyć tak jak inni ludzie”. I dalej Autorka stwierdza: „Bariery te zbyt] Ksto są zwiększane przez deprecjonujące postawy ze strony społeczeństwa. M dań społeczeństwa należy eliminowanie, zmniejszanie lub kompensowanie tych® irier, aby każdej jednostce umożliwić korzystanie z dóbr publicznych, jednoczę® pnie respektując jej prawa i przywileje” (Frąckiewicz 2001, s. 2).
W ostatniej z definicji wymieniono bariery niepozwalające funkcjonował osobom niepełnosprawnym oraz wyznaczono zadania społeczeństwu i -jak myl ślę - również polityce społecznej wobec osób niepełnosprawnych. Podkreślone* zasadę respektowania praw i przywilejów niepełnosprawnych. Sądzę, iż - obokl praw - należy uwzględniać również obowiązki tychże osób, a więc należy je trakto-ł wać jako pełnoprawnych obywateli. Jak wielokrotnie stwierdzał J. Pawłowski (|9 daktor naczelny miesięcznika „Niepełnosprawni”, laureat nagrody im. W. Szuberta® przyznawanej przez Komitet Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii® Nauk, będący osobą niepełnosprawną ruchowo) na konferencjach poświęconymi niepełnosprawności i jej różnym uwarunkowaniom i skutkom, niepełnosprawnym przyznaje się prawa i różne przywileje, ale należy również od nich wymagać, tak i jak od innych, po to by poczuli się bardziej normalnie.
Z punktu widzenia celów polityki społecznej istotne wydaje się zwrócenie® uwagi na ujęcia niepełnosprawności pod względem: 1) ekonomicznym ~ z punktu! widzenia produktywności, udziału w tworzeniu dochodu; 2) prawnym jako stanu! uprawniającego do określonych świadczeń z zabezpieczenia społecznego, co jest I unormowane odpowiednimi aktami prawnymi; 3) zawodowym jako stanu ograni-l czonej możliwości uzyskania zatrudnienia i 4) socjologicznym - jako wypadnię®