201411183505

i usług jest bezwarunkowy.    .._Jaa_Cv i

biet, osób niepełnosprawnych.    "^{wuv,wa m}«żczyzn i ^    1

2. Modele polityki społecznej    1

wobec osób niepełnosprawnych    I

W każdym z wyodrębnionych w literaturze przedmiotu modeli polityki spo- 1 łecznej można wskazać cechy charakterystyczne dla polityki wobec osób niepełnosprawnych.

I. Kraje skandynawskie — model instytucjonalno-redystrybucyjny Zakres ingerencji państwa w problemy socjalne jest wszechstronny, zdecydowanie większy w porównaniu z innymi krajami europejskimi. Programy socjalne obejmują wszystkie rodzaje ryzyka socjalnego, w tym chorobę i niepełnosprawność. Wszyscy obywatele są uprawnieni do określonego godziwego standardu życia. Model ten charakteryzuje się:

•    powszechnym i zasadniczo bezpłatnym systemem ochrony zdrowia,

•    powszechnym i bezpłatnym systemem oświaty,

•    emeryturami i rentami socjalnymi, przysługującymi wszystkim bez wyjątku ludziom starym i inwalidom,

•    gwarancją prawa do zasiłku rodzinnego na każde dziecko, niezależnie od dochodu rodziny,

•    powszechnym dostępem ludzi starych i niepełnosprawnych do publicznych usług socjalnych,

•    ideą równości warunków startu życiowego w powiązaniu z obowiązkiem zagwarantowania równych szans rozwoju przez cały okres życia jednostki,

•    wysokim standardem świadczeń i usług socjalnych (Księżopolski 2007, s. 156). II. Niemcy i Austria - reprezentanci modelu motywacyjno-korporacyjnego Stosowane w tych krajach programy publiczne oparte są na ubezpieczeniach

społecznych o szerokim zakresie podmiotowym i przedmiotowym, obowiązkowych dla większości obywateli, poza osobami osiągającymi bardzo niskie lub bardzo wysokie dochody. Model ten charakteryzuje się:

•    obowiązkowym systemem publicznych ubezpieczeń społecznych dla pracujących,

•    ubezpieczeniami prywatnymi (głównie chorobowymi i emerytalno-rentowymi), obejmującymi około 12% ludności,

A

216