285 tif

7.3. UKŁADY (JZIOMOWE STACJI

konstrukcje, fundamenty budowli i urządzeń z betonu zbrojonego itp., oraz uziomy sztuczne innych obiektów. Nowe uziomy sztuczne należy stosować wówczas, gdy istniejące uziomy naturalne i sztuczne nie zapewniają wymaganego stopnia ochrony przeciwporażeniowej.

W stacjach o niewielkich wartościach prądów jednofazowych zwarć doziemnych uziom sztuczny wykonuje się przeważnie jako poziomy, obejmujący zainstalowane w stacji urządzenie, połączony z istniejącymi w stacji uziomami naturalnymi.

Taki układ uziomowy powinien mieć rezystancję uziemienia na tyle małą, aby napięcie uziomowe — w przypadkach jednofazowych zwarć doziemnych — było mniejsze niż najwyższe dopuszczalne przez przepisy. Jeżeli to nie jest spełnione, należy sprawdzić czy napięcia rażeniowe dotykowe nie przekraczają najwyższych wartości dopuszczalnych.

Jeżeli wymogi przepisów nie są spełnione, to może okazać się konieczna rozbudowa układu uziomowego przez zagęszczenie oczek kraty uziomu poziomego lub wykonanie dodatkowych uziomów pionowych umieszczonych na zewnątrz konturu uziomu poziomego.

Znacznie trudniejsze zadania stoją przed projektantami uziomów stacji 110 kV i wyższych napięć. W obliczeniach metodami dokładnymi rzeczywisty układ uziomowy, utworzony z uziomów sztucznych i naturalnych, zastępuje się układem o n elementach ułożonych względem siebie równolegle lub przecinających się pod kątem prostym. Napięcie układu uziomowego względem ziemi odniesienia, w czasie przepływu przez uziom prądu o wartości wylicza się ze wzoru

V*=l Vj    (⁷-²⁸)

j-i

przy czym:

i h    0⁷-²⁹)

j=¹

oraz oty — współczynniki potencjałowe określające wzrost potencjału elementu i wywołany prądem I_; spływającym z elementu j.

Potencjał dowolnego punktu M na powierzchni ziemi określa zależność

<Pm = Z ® E J fj&Mj ^d/j    (⁷-³⁰)

j = t    t

w której: ę_Mj potencjał w punkcie M wywołany prądem lj spływającym do ziemi z elementu j o długości lj; /j — funkcja proporcjonalności pomiędzy prądem spływającym z elementu j oraz potencjałem w punkcie M; tj/_Mj    funkcja

niejednorodności gęstości liniowej prądu spływającego z elementu j.

285