Decyzje o budowie ważnych obiektów elektroenergetycznych, do których zalicza się również duże stacje elektroenergetyczne, są podejmowane na podstawie możliwie dokładnej analizy techniczno-ekonomicznej różnych wariantów rozwiązań. Argumenty inne, takie jak ochrona środowiska naturalnego, ochrona terenów krajobrazowych itp., powinny być brane pod uwagę jako istotne elementy decyzyjne. Wskazane jest, aby dotyczyły one wyboru jednego z dwóch lub kilku równoważnych pod względem techniczno-ekonomicznym rozwiązań.
Obliczenia ekonomiczne są lub mogą być wiarygodne w warunkach ustabilizowanej gospodarki. W czasie powstawania tej książki gospodarka Polski jest w trakcie głębokich reform, a ceny surowców i urządzeń są dalekie od ich rzeczywistej wartości. W takich warunkach wyniki wszelkich analiz są wątpliwe, a podejmowane decyzje mogą być dalekie od optymalnych.
Aby wyniki badań techniczno-ekonomicznych mogły być podstawą właściwych decyzji, to zarówno metody analizy, jak i przyjmowane w trakcie obliczeń dane dotyczące kosztów, cen oraz wartości poszczególnych wielkości, współczynników i wskaźników powinny być realne, korespondujące z cenami i danymi światowymi, choć uwzględniające polskie możliwości, warunki i ograniczenia.
Rachunek gospodarczy stosowany w energetyce krajowej jest oparty na kosztach rocznych i uwzględnia rachunek dyskonta. Koszty roczne obiektu Kr oblicza się ze wzoru
Kr = K„ + Ke = Kn0r + Ke (8.1)
przy czym: Krr —■■■ koszty roczne reprodukcji rozszerzonej, na które składają się koszty amortyzacji Kaai i akumulacji Ke — koszty roczne eksploatacyjne, będące sumą kosztów stałych Kes (remonty, płace) oraz kosztów zmiennych Kez (koszty strat mocy i energii); Kn0 — nakłady inwestycyjne sprowadzone
298