8. OBLICZENIA TECHNICZNO-EKONOMICZNE STACJI
K=K, = K„ + K„ (8.11)
w której: Kes — koszty eksploatacyjne stale odniesione do jednego roku, takie jak koszty remontów kapitalnych i bieżących, koszty osobowe i administracji (fundusz plac); koszty te praktycznie nie zależą od obciążenia; Kex — koszty eksploatacyjne zmienne, zależne od obciążenia stacji; są to głównie koszty strat mocy i energii elektrycznej odniesione do jednego roku.
Koszty stałe, związane z nakładami inwestycyjnymi, odniesione do jednego roku oblicza się ze wzoru
Kj = Iu(rś + s) (8.12)
Prowadzona analiza ma służyć porównaniu wariantów dających ten sam efekt użytkowy. Dla stacji, jako obiektów nieprodukcyjnych, przyjmuje się W = 1. Przy rozpatrywaniu stacji łącznie z urządzeniami technologicznymi, efekt użytkowy może być różny.
Uwzględniając przyjęte założenia, formuła uproszczona wskaźnika efektywności ma postać
E = Kj + Kes + Kez (8.13)
W formule tej nie przewiduje się uzupełnienia zależności innymi kosztami, jak np. kosztami zawodności. Obliczenia wskaźnika efektywności, sprowadzone do wyznaczenia Kj, Kes i Kez, można przeprowadzić metodami uproszczonymi wg [30, 42]
Kj = z [Iu{rd + su) + Ik(rA + jł) + !b{rd + sj] (8.14)
Ke5 = Ite„ + Ikek + Ibeb (8.15)
K„= &P(k„ + TkA) (8.16)
w których: rd — stopa dyskontowa; z -- współczynnik zamrożenia (dla czasu budowy nie przekraczającego jednego roku można go przyjąć równy 1); / — nakłady inwestycyjne; 5 — stawka amortyzacyjna; e — współczynnik kosztów eksploatacyjnych; AP — maksymalne straty mocy; kp — koszt jednostkowy strat mocy; kA — koszt jednostkowy strat energii; t — czas występowania strat maksymalnych w roku.
We wzorach (8.14) i (8.15) indeks u oznacza urządzenia stacyjne (transformatory, rozdzielnie), k — linie kablowe, b — budynki.
Wskaźniki charakteryzujące koszty obiektów sieciowych oraz współ-
302