8. OBLICZENIA TECHNICZNO-EKONOMICZNE STACJI
Ponieważ wartości qt są, a w każdym razie powinny być, bardzo małe (ok. 0,01 i mniejsze), dlatego suma ilorazów q{ jest znacznie mniejsza od sumy wartości qv Zatem wypadkowy współczynnik
n
(8.26)
i = i
Zależność ta jest słuszna dla małych wartości qt, przy niezbyt dużej liczbie szeregowo połączonych elementów. W przeciwnym razie, licząc w ten sposób można uzyskać wartości qu większe od 1, co jest pozbawione sensu.
Układem równoległym (rys. 8.3b) nazywa się układ, w którym do właściwego działania całego układu jest wystarczająca poprawna praca jedynie części urządzeń. Harmonogram pracy układu równoległego, w zależności od potrzeb, może być bardzo różnorodny. W układach elektroenergetycznych do charakterystycznych należą przypadki, w których:
— wszystkie urządzenia pracują jednocześnie, zwykłe jako niedociążo-ne. W razie uszkodzenia części urządzeń, pozostałe pracują normalnie, umożliwiając pracę wszystkich odbiorników lub jedynie części z nich;
— część urządzeń pracuje, a pozostałe stanowią rezerwę.
W przypadkach uszkodzeń urządzeń pracujących, podejmują pracę urządzenia pozostające w rezerwie, włączane do pracy samoczynnie, za pomocą specjalnej automatyki elektroenergetycznej lub w sposób ręczny przez obsługę.
Na niezawodność działania układów równoległych wpływa wiele czynników, takich jak: zawodność działania poszczególnych elementów, harmonogram pracy urządzeń, sposób i czas trwania napraw uszkodzonych urządzeń, współzależność współczynników zawodności urządzeń od uszkodzeń innych elementów, warunki pracy i liczba pracujących urządzeń.
Jeśli założy się, że:
a) powstawanie i usuwania uszkodzeń w każdym z elementów jest niezależne od liczby, czasu i rodzaju napraw dokonywanych w innych elementach układu;
b) wartości współczynników zawodności qi poszczególnych gałęzi równoległych w układzie są zbliżone, to prawdopodobieństwo jednoczesnego uszkodzenia k elementów układu i jednoczesnej pracy pozostałych (n — k) elementów wynosi
(8.27)
przy czym
(8.28)
308