2 (364)

202 S- POŁĄCZENIA GWINTOWE

Pozorny kat tarcia rf zależy od współczynnika tarcia dla skojarzonych materiałów śruby i nakrętki. W tym przypadku przyjmijmy /i =0,16, wówczas

p' = aretg = aretg ^0,1 q_C = 9°24' cce %    cos 42_

Należy zauważyć, że jest spełniony warunek samohamownościśluby 7 < p’

r = 2v_r Lgh + p’) - 2 • 98,2 - tg(3°09' -ł- 9*24‘) = 48.7 MPa Naprężenia zastępcze wg wzoru (5.7b) wyniosą (k_t = 90 MPa)

= 126.7 MPa < k_r = 165 MPa

Wyliczono naprężenia zastępcze są mniejsze od naprężeń dopuszczalnych na rozciąganie. Spełniony jest zatem konieczny warunek wytrzymałościowy. Wyznaczmy jeszcze wysokość nakrętki podnośnika. Z tablicy 5.6 określamy dopuszczalne naciski jcducetkuwe Pdop — 12 MPa. Wymagana wysokość nakrętki z warunku {5.3b> wynosi

Q^ph    100-10³-7

* l(<*² - D\)p_óopz - f . (442 _ 372}. 12.1 - ¹³¹-°

Ponieważ obliczona wysokość nakrętki jest zbyt duża w stosunku do środnicy śruby [N/d = 8), przyjmujemy gwint Tr 60 x 9. dla którego: <i₃ = 50 mm, Dj = 51 mm, d = 60 mm, = 55,5 mm, P = 9 mm. Dla tego gwintu minimalna wysokość nakrętki wynosi

•V > W ₌ iOO ^-9    _

■ ' {(d* - Dftp^z x (602-512). 12- 1 - ^{90:0 ram}

Ostatecznie przyjmujemy AT = 100 mm, a stąd N/d — 1.67.

Sprawność przedstawionego podnośnika będzie mniejsza niż wynikałoby to ze wzoru (5.9), istnieje bowiem jeszcze drugie źródło strat wskutek tarcia między kołnierzem oporowym na trzpieniu śruby a górną powierzchnią korpusu. Moment tarcia podparcia wałka śruby obliczymy ze wzoru