1

202

S- POŁĄCZENIA GWINTOWE

Pokorny k;jt tarcia rf zależy od współczynnika tarcia dla skojarzonych materiałów śruby i nakrętki. W tym przypadku przyjmijmy fi =0,16, wówczas

p^ł = «rctg-^ = aretg-^-^r = 9°24' cce |    cos ^5-

Należy zauważyć, ze jest spełniony warunek samohamowności śiuby 1 < f'

r = 2¹_r Igfr + p') - 2 • 98,2 - tg(3°09' -ł- 9¹24') = 43.7 MPa Naprężenia zastępcze wg wzoru (5.7b) wyniosą (k_t = 90 MPa)

= 126.7 MPa < k_r = 165 MPa

Wyliczone naprężenia zastępcze są mniejsze od naprężeń dopuszczalnych na rozciąganie. Spełniony jest zatem konieczny war nuci wytrzymałościowy. Wyznaczmy jeszcze wysokość nakrętki podnośnika. Z tablicy 5.6 określamy dopuszczalne naciski jcducetkuwe Pdop — 12 MPa. Wymagana wysokość nakrętki z warunku (5.3b) wynosi

Q^ph __    1U0 • 10³ • 7

- |W -    ~ 1 • W² - 372} 12 • 1 " ¹³¹-°

Ponieważ obliczona wysokość nakrętki jest zbyt duża w stosunku do środnicy śruby (N/d = 8), przyjmujemy gwint Tr GO x 9. dla którego: <i₃ = 50 mm, Di = 51 mm, d = 60 min, t/2 = 55,5 mm, P = 9 mm. Dla tego gwintu minimalna wysokość nakrętki wynosi

1

ż(d¹ - DjfWpZ ^(602 _ ₅₁2). 12 . 1 - ⁹⁵’^{6 ra,n}

Ostatecznie przyjmujemy N = 100 mm, a stąd N/d = 1,67.

Sprawność przedstawionego podnośnika będzie mniejsza niż wynikałoby to ze wzoru (5.9), istnieje bowiem jeszcze drugie źródło strat wskutek tarcia między kołnierzem oporowym na trzpieniu śruby a górną powierzchnią korpusu. Moment tarcia podparcia wałka śruby obliczymy ze wzoru