325
4.2. Obliczeniowa grubość części wypukłej dna, mm
g<rD* po yw/(4k).
Współczynnik wytrzymałościowy yw= f (Hz IDZ; cj ) dobiera się wg tabl. 18.2.7, gdzie cj = d/iDz .
Za d należy przyjmować większą średnicę otworu w dnie.
cj = 0 stosuje się w następujących przypadkach:
- dla den pełnych;
- dla każdego prawidłowo wzmocnionego otworu; k - naprężenia dopuszczalne przy obliczeniu grubości dna
k = Re(t0)/x , MPa, MPa (p. 3.1),
x - współczynnik bezpieczeństwa.
Dla stali węglowych, dla których obowiązujące normy ustalają wymagania co do udamości i dla stali stopowych x ~ 1,40 .
Dla pozostałych stali węglowych x ~ 1,55 .
4.3. Grubość nominalna, mm gn ^g0+Ci+c2+c3.
ct, ci-> c3 (p. 3.2, 3.3). Przyjmuje się
go dna >gn ścianki płaszcza; gn dna (tabl. 18.2.5).
4.4. Rzeczywista najmniejsza grubość ścianki dna, mm
gn ~ C \ ■
4.5. Inne wymiary dna (tabl. 18.2.5).
5. Dobiera się wymiary arkuszy blach na część walcową zbiornika, uzyskując jego pojemność v, m3.
5.1. Objętość walcowej części, m1 2 vwaic=v-2 v"dn ,
gdzie: Vdn- objętość elipsoidalnej części dna (tabl. 18.2.5).
5.2. Długość walcowej części dna, mm Lwaic^ 4vwaic103/(7r£^).
5.3. Szerokość arkusza blachy dla walczaka, mm B~L^C-2HC
Hc (tabl. 18.2.5).
5.4. Długość arkusza blachy dla walczaka, mm
L = 0,5n(Dz+Dw)-(U2).
5.5. Biorąc pod uwagę wymiary blach (tabl. 18.2.11), ocenia się możliwość wycięcia arkusza o niezbędnych wymiarach (L*B), mm z jednego kawałka blachy (co jest lepszym rozwiązaniem), czy będzie on spawany z mniejszych arkuszy (rys. 18.1.3).
w zależności od temperatur (tabl. 18.4.4).
Wymiary włazów SzZ i Szwr (18.4).
Istnieją włazy owalne o wymiarach 304*420 mm wg BN-67/2211-16, które stosuje się do ciśnień nie przekraczających 1,0 MPa w temperaturze do 150°C (18,3).
8. Maksymalna średnica otworu w płaszczu nie wymagająca wzmocnienia jest równa najmniejszej z trzech wartości, mm:
d= 8,1 n/A,(^ra-c2)(l-zra);
</=0,35£>z; d-200 mm.
Rzeczywisty współczynnik wytrzymałościowy zr/ elementu osłabionego otworem oblicza się ze wzoru
z =p0(Dw+grz- c2 )/[2,3 k (grz-c2)la ].
Otwory o średnicy mniejszej lub równej obliczonej nie wy-magają wzmocnienia. Otwory, których średnica jest większa od obliczonej, wymagają wzmocnienia.
9. Obliczanie wzmocnienia ścianek elementów walcowych osłabionych otworami o średnicach d przewyższających max średnicy wg p. 8.
Obliczanie wzmocnienia ścianek elementów polega na do~ trzymaniu warunku
Swzm^Sstr, nim2 (rys. 18.1.4), gdzie:
Swzm - pole powierzchni przekroju materiału wzmacniającego Sv,2m^2(S\+S2+Si +Są+Ss+SŚp+S^), mm2, Sstr - pole powierzchni przekroju materiału straconego
mm2,
dw - średnica wewnętrzna króćca (włazu), mm. ABCE - prostokąt wzmocnienia o wymiarach, mm,
AB=CE=2d*, AE =BC =2h +g, (h^2,5g'u).
Ą=(0,5 d^-g^-l) (g-go- c2), S,= gb Cj,
Si=(gb-g*~ c2)(h+g -g0- c2), + (g*f.
Ą = (0,5d^-gkr-l)^wz, d* gb-parametry
St=(gb-gb-c2)(gm+c2), ’* Łóćca
Stąd oblicza się gwz. Poleca się ^wz= (0,6t1,0)£.
Arkusz 2
Rys. 18.1.3. Płaszcz spawany z kilku kawałków blach
i rozmieszczenie spoin
(L0 ^ 200mm)
5.6. Przygotowanie brzegów do spawania, oznaczanie spoin wzdłużnych i obwodowych płaszcza (tabl. 18.2.10). Przygotowanie do spawania elementów o nierównej grubości (tabl. 18.2.13, 18.2.14).
6. Maksymalna średnica otworu w części walcowej zbiornika:
- dotwmax“ 0,35 Dz dla Dz^ 1500 mm;
- </0twmax = 0,50 Dzś: 500mm dla Dz<1500mm.
d otw max uwzględnia się ze średnicą włazu zbiornika (p. 2.3).
Rys. 18.1.4. Rozmieszczenie materiału wzmacniającego i straconego w osłabionym elemencie walcowym
10. Dobór parametrów króćców.
Wymiary króćców:
- średnicę rury dla króćca d dobiera się z tabl. 18.2.12, zgodnie z poleceniami p. 2.2;
- grubość ścianki rury króćca gb oblicza się wg p. 3
i dobiera się z tabl. 18.2.12;
- długość króćca 1 ^ (długość rury i kołnierza) przyj -muje się:
- dla zbiorników pracujących w temperaturze otoczenia (zbiornik bez ciepłoizolacji) 7*^=120^150 mm;
Włazy dobiera się wg BN-83/2211-24.01.
Norma obejmuje włazy rodzajów: PZ, Pwr; SzZ i Szwr,
odmian U, N i T o średnicach 400, 500 i 600 mm. Polecenia przy doborze średnicy włazu (p. 2.3).
Wartości ciśnień obliczeniowych dla włazów SzZ i Szwr