408526B8048337556724794488 n

Rozróżnia się punkty motoryczne pośredni® i bezpośrednie. Punkt motoryczny bezpośredni znajduje się w miejscu, w którym nerw wnika do mięśnia, punkt pośredni odpowiada mie|scu na skórze, w którym nerw znajdu|e Się najfclżej powierzchni.

W trakcie eiektrostymu!aq> dochodzi do naprzemiennego skurczu oraz odprężania mięsni. Cetem zabiegu jest wzmocnienie mięśni. Dodatkowo elefctrostymulacja rozluźnia wszelkie napięcia mięiniowc ■ działa na układ nerwowy Zostaje pobudzono krążenie krwi oraz chlonki dzięki temu zwiększa się przemiana materii, co wykorzystuje się rrcin. w redukcji ce&ilitu

2M

Metoda dwubiegunowa (dwuelekinido-v.a> |Kilcga na użyciu dwóch elektrod jednakowej wielkości. Układa się (c na mięśniu w okolic)- jego przyczepów. Prąd przepływa przez mięsień w kierunku podłużnym. Metodę Stosuje się w przv|>adku mięśni odner-wionych. w których nic występują punkty elektromotoryczne, a także w przypadku mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych.

17.3.2

Działanie i wykorzystanie elektrostymulacji

Drażniąc prądem mięśnie w punktach motorycznych. uzyskuje się te same efekty, jak podczas drażnienia mięśni bezpośrednio Mięsień w zależności od swojego unerwienia i wielkości może mieć jeden punkt motoryczny lub kilka. Metodę stosuje się np. w przypadku zaniku unieruchomionych mięśni.

Drażniąc nerw ruchowy prądem, uzyskuje się skurcz mięśnia tylko wtedy, gdy natężenie i czas działania prądu osiągną pewną wartość progową, konieczną do wywołania skurczu. Istotne znaczenie dla wywołania skurczu mięśnia ma również szybkość narastania natężenia. Prąd galwaniczny nic powoduje skurczu mięśnia, ponieważ w czasie jego przepływu natężenie nie ulega zmianie, w przeciwieństwie do tztv. prądów Impulsowych. Prądy impulsowe różnią się między sobą czasem trwania impulsu, czasem trwania natężenia w impulsie, czasem opadania natężenia w impulsie, amplitudą natężeń impulsu i częstotliwością impulsów.

Do prądów impulsowych o małej częstotliwości 0.5-500 iłz wykorzystywanych do elcktrostynmlacji zalicza się m in.:

•    prąd o impulsach prostokątnych (galwaniczny przerywany).

•    prąd eksponcncjalny (wykładniczy, o impulsach trójkątnych i trapezotdalnych),

•    prąd stały sinusoidalny (falując)'),

•    prąd laradyczny i ncofaradyc/ny.

•    prąd impulsowy Tracbcrta (ultrabodico-wy),

•    prąd wysokonapięciowy HV,

•    prąd diadynamiczny (DD) Bernarda (na prąd stały nakłada s»ę jirąd impulsów)-).

W zależności od rodzaju prądu, prądy impulsowe są stosowane do rozluźniania albo do pobudzania mięśni zdrowych, nieznacznie uszkodzonych, porażonych lub mięśni gładkich. Niektóre prądy mają również działanie przeciwbólowe i rozszerzające naczynia. Można jc także stosować w elekt rod iagnosty-cc. aby ocenić stan mięśni przed ewentualnym zabiegiem.

Efekt)- elektioterapeutyczne prądów impulsowych o malej częstotliwości stanowiły podstawę opracowania specjalnych metod elektrostymulacji, np. w leczeniu porażeń spaś tycznych (kurczowych). Zalicza się do nich nt.in. metodę I lufschmidta, tonolizę, elekuostymulaq'ę czynnościową - FES (ang functiona) dectrieal stimulation). Do zwalczania bólu stosuje się np. przezskómą clck-trostymulację TENS (ang, transcutancous clcctrica! nerve stimulation). a w celu zwięk-

Darscnwalizacja ma powierzchowne działanie dezynfekujące i bakteriobójcze (dzięki wytwarzaniu się ozonu), powoduje m*iscowe przekrwienie, pobudzenie przemiany materii, ma również wpływ na zakończenia nerwów. Ponadto hamuje czynność wydziolmczą gruczołów łojowych. Prądy d'Arsorrvala stossąe się w przypadku loczen-a nerwobóli, zaburzeń czucia skórnego, swiądu, odmrożeń, a w kosmetyce jako tzw. elektryczny masa2 twarzy, wykorzystując ich działanie bodźcowe na układ naczyniowy. Zabieg na^zęściej przeprowadza się po oczyszczaniu twarzy w celu dezynfekcji oraz przy wzmożonym łojotoku skóry gładkiej i owłosionej.

szcnia siły mięśni normalnie unerwionych np. clektrostymuku ję układu nerwowo-mię-śnionego - NF.MS (ang. ncuronuiscular dcc* uosiimulation).

W ostatnich latach elektrostymulacji coraz częściej znajdują zastosowanie prądy średniej częstotliwości (1000-10000 Hz). Lepiej przenikają w głąb tkanki i nic wywołują nieprzyjemnych wrażeń bólowych. Do tego typu prądów należą ptądy Kotsii (stymulacja rosyjska) oraz prądy interferencyjne (Nemeca). Prądy interferencyjne są wytwarzane przez dwa oddzielne obwody elektryczne i krzyżują się w miejscu poddanym zabiegowi. Obydwa obwody mają różne średnie częstotliwości, ale w miejscu ich nakładania powstaje prąd zmienny o niskiej częstotliwości. Obecnie stosuje się również prądy stcrcointcrfcrcncyjnc. w których używa się trzech obwodów.

17.4

DARSONWALIZACJA

Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego fizjologa d'Arsonvala. który pod koniec XIX wieku wprowadził do lecznictwa ten rodzą; prądów. Jest to prąd o wysokiej częstotliwości w granicach 300-500 Hz, nu przebieg w postaci fali gasnącej o krótkim czasie trwania po której następuje około 500 razy dłuższa przerwa Prąd)' o wysokiej częstotliwości zostały omówione także w rozdziale pL .1 ale radiowe w kosmctologii'.

17.4.1

Rodzaje zabiegów z wykorzystaniem prądów d'Arsonvala

Przeważnie do darsonwalizacji używa się elektrod szklanych o rozmaitych kształtach. Wyróżnia się zabiegi z bezpośrednią aplikacją elektrod na skórę lub z przerywanym kontaktem ze skórą. W tych ostatnich przemieszczanie elektrod w określonej odległości od skóry powoduje wyładowania w postaci iskier przeskakujących między skórą a powierzchnią elektrody. W trakcie zabiegu należy stopniowo zwiększać natężenie, tak aby pacjent mógł się przyzwyczaić do reakcji towarzyszących zabiegowi, m.in do lekkiego szczypania, mrowienia, zapachu ozonu.

17.4.2

Zastosowanie darsonwalizacji

Odmianą darsonwalizacji jest darsonwa-lizacja indukcyjna, podczas której pacjent trzyma metalową elektrodę w ręku. a osoba przeprowadzająca zabieg wykonuje w tym czasie lekki masaż bez odrywania rąk. Za po-mocą masażu można wspomóc transport różnych substancji do skóry, ponadto powoduje on zwiększone ukrwicnic skóry i ma działanie pobudzające.