408526B8048337556724794488 n

Rozróżnia się punkty motoryczne pośredni* i bezpośrednie. Punkt motoryczny bezpośredni znajdu|« się w miejscu, w którym nerw wraka do mięśnia, punkt pośredni odpowiada miepcu na skórze, w którym nerw znajdu|e Się rUfbkżej powierzchni.

W trakcie elektrostymuSac/' dochodzi do naprzemiennego skurczu oraz odprężania mięsni. Cetem zabiegu jest wzmocmome mięśni. Dodatkowo ełefctrostymulacja rozluźnia wszelkie napięcia mięśniowe i działa na układ nerwowy. Zostaje pobudzone krążenie krwi oraz chlonki dzięki tomu zwiększa się przemiana materii, co wykorzystuje się m.in. w redukcji cefiulitu

Metoda dwubiegunowa (dwuelektmdo-wa) polega na użyciu dwóch elektrod jednakowej wielkości. Układa się |c na mięśniu w okolic)’ jego przyczepów Prąd przepływa przez mięsień w kierunku podłużnym. Metodę Stosuje się w przypadku mięśni odner-wionych. w których nic występują punkty elektromotoryczne, a także w przypadku mięśni z-drowych lob nieznacznie uszkodzonych.

17.3.2

Działanie i wykorzystanie elektrostymulacji

Drażniąc prądem mięśnie w punktach motorycznych. uzyskuje się te same efekty, jak podczas drażnienia mięśni bezpośrednio Mięsień w zależności od swojego unerwienia i wielkości może mieć jeden punkt moto-ryczny lub kilka. Metodę stosuje się np. w przypadku zaniku unieruchomionych mięśni.

Drażniąc nerw ruchowy prądem, uzyskuje się skurcz mięśnia tylko wtedy, gdy natężenie i czas działania prądu osiągną pewną wartość progową, konieczną do wywołania skurczu. Istotne znaczenie dla wywołania skurczu mięśnia ma również szybkość narastania natężenia. Prąd galwaniczny nie po-woduje skurczu mięśnia, ponieważ w czasie jego przepływu natężenie nic ulega zmianie, w przeciwieństwie do tzw. prądów impulsowych Prądy impulsowe różnią się między sobą czasem i rw ania impulsu, czasem trwania natężenia w impulsie, czasem opadania natężenia w impulsie, amplitudą natężeń impulsu i c/i/slodiwnścią impulsów.

Do prądów impulsowych o malej częstotliwości 0.5-500 iłz wykorzystywanych do elcktrostynuilacji zalicza się m in.:

•    prąd o impulsach prostokątnych (galwaniczny przerywany).

•    prąd eksponcncjalny (wykładniczy, o impulsach trójkątnych i trapezoidalnych),

•    prąd stały sinusoidalny (falując)'),

•    prąd faradyczny i ncofaradyczny.

•    prąd impulsowy Tracberta (ultrabodżco-wy).

•    prąd wysokonapięciowy HV,

•    prąd diadynamiczny (DD) Bernarda (na prąd stały nakłada s»ę jirąd impulsowy).

W zależności ixl rodzaju prądu, prądy impulsowe są stosowane do rozluźniania albo do pobudzania mięśni zdrowych, nieznacznie uszkodzonych, porażonych lub mięśni gładkich. Niektóre prądy mają również działanie przeciwbólowe i rozszerzające naczynia Można jc także stosować w elekt rodiagnosty-cc. aby ocenić stan mięśni przed ewentualnym zabiegiem.

Efekty clcktiotcrapcutyc/nc prądów impulsowych o malej częstotliwości stanowiły podstawę opracowania specjalnych metod elektrostymulacji, np. w leczeniu porażeń spastycznych (kurczowych). Zalicza się do nich m.in. metodę Mufschmidta, lonollzę, clektrostymulację czynnościową - FES (ang functional electrical stimulation). Do zwalczania bólu stosuje się np. przezskómą clck-trostymulację TENS (ang, transcutaneous electrical nerve stimulation), a w celu zwięk-

Darscnwalizacja ma powierzchowne działanie dezynfekujące i bakteriobójcze (dzięki wytwarzaniu się ozonu), powoduje miejscowe przekrwienie, pobudzenie przemiany materii, ma równie! wpływ na zakończenia nerwów. Ponadto hamuje czynność wydziolmczą gruczołów łojowych. Prądy d'Arsonvala stosuje się w przypadku leczenia nerwobóli, zaburzeń czucia skórnego, swtądu. odmrożeń, a w kosmetyce jako tzw elektryczny masaż twarzy, wykorzystując Ich działanie OodZcowe na układ naczyniowy. Zabieg najczęściej przeprowadza się po oczyszczaniu twarzy w celu dezynfekcji oraz przy wzmożonym tojotoku skóry gładkiej i owłosionej.

szcnia siły mięśni normalnie unerwionych np. elcktrostymulację układu neiwowo-mię-śniowego- N'F.MS(ang. ncuronuiscular ciec* trostimulation).

W ostatnich latach elekiiostymubcji coraz częściej znajdują zastosowanie prądy śiednicj częstotliwości (1000-10000 Hz). Lepiej przenikają w głąb tkanki i nie wywołują nic przyjemnych wiażeń bólowych. Do tego typu prądów należą prądy Kotw (stymulacja rosyjska) oraz prądy interferencyjne (Nomcea). Prądy interferencyjne są wytwarzane przez dwa oddzielne olmody elektryczne i krzyżują się w miejscu poddanym zabiegowi. Obydwa obwody mają różne średnie częstotliwości, ale w miejscu ich nakładania powstaje prąd zmienny o niskiej częstotliwości. Obecnie stosuje się również prądy siereointerfcrencyjnc. w których używa się trzech obwodów.

17.4

DARSONWAUZACJA

Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego fizjologa d'Arsonvala. który pod koniec XIX wieku wprowadził do lecznictwa ten rodzaj prądów, jest to prąd o wysokiej częstotliwości w granicach 'Ś00-500 Hz. ma przebieg w postaci fali gasnącej o krótkim czasie trwania po której następuje około 500 razy dłuższa przerwa Prądy o wysokiej częstotliwości zostały omówione także w rozdziale pt .Fale radiowe w kosmetologii*.

17.4.1

Rodzaje zabiegów z wykorzystaniem prądów d'Arsonvala

Przeważnie do darsonwalizacji używa się elektrod szklanych o rozmaitych kształtach. Wyróżnia się zabiegi z bezpośrednią aplikacją elektrod na skórę lub z przerywanym kontaktem ze skórą. W tych ostatnich przemieszczanie elektrod w określone) odległości od skóry powoduje wyładowania w postaci iskier przeskakujących między skórą a powierzchnią elektrody. W trakcie zabiegu należy stopniowo zwiększać natężenie, lak aby pacjent mógł się przyzwyczaić do reakcji towarzyszących zabiegowi, m.in do lekkiego szczypania, mrowienia, zapachu ozonu.

17.4.2

Zastosowanie darsonwalizacji

Odmianą darsonwalizacji jest darsonwa-lizacja indukcyjna, podczas której pacjent trzyma metalową elektrodę w ręku. a osoba przeprowadzająca zabieg wykonuje w tym czasie lekki masaż bez odrywania rąlc Za pomocą masażu można wspomóc transport różnych substancji do skóry, ponadto powoduje on zwiększone ukrwienic skóry i ma działanie pobudzające.