2^2 ł * ‘
g(v, T) = —— • ~^^iv)/(kT)} I ®*k*c c “ Pr^ość światła, k - stała Boltzmanna.
Prawa elektrolizy Faradaya - dwa prawa sformułowane przez Faradaya:
1. Masa substancji wydzielonej podczas elektrolizy j est proporcjonalna do ładunku, który przepłynął przez elektrolit.
2. Ładunek Q potrzebny do wydzielenia lub wchłonięcia masy m jest dany zależnością Q=Fmz/M, gdzie: F - stała Faradaya, z - ładunek jonu, M - masa molowa jonu.
Inne sformułowanie:
Stosunek mas mi oraz mj substancji wydzielonych na elektrodach podczas przepływu jednakowych ładunków elektrycznych jest równy stosunkowi ich równoważników elektrochemicznych Ri oraz R2, czyli mi/m2=Ri/R2-
1
Prawa Wiena:
Dla ciała doskonale czarnego \mT = const, gdzie lm jest długością fali, odpowiadającej maksimum emitowanej energii, a T temperaturą termodynamiczną ciała. Tak więc ze wzrostem temperatury maksimum krzywej rozkładu energii widmowej przesuwa się w stronę krótkofalowego końca widma. Prawo to sformułował Wilhelm Wien (1864-1928).
Wiena prawa, dwa prawa opisujące promieniowanie cieplne ciał.
Pierwsze, tzw. prawo przesunięć Wiena, określa zmianę położenia maksimum rozkładu natężenia promieniowania cieplnego przy zmianie temperatury. Zgodnie z nim iloczyn Xttax, tzn. długość fali światła odpowiadającej maksimum natężenia promieniowania cieplnego ciała doskonale czarnego znajdującego się w określonej temperaturze bezwzględnej T i tej temperatury jest stały (X^MYT — const, wielkości te są odwrotnie proporcjonalne), albo, w sformułowaniu równoważnym: stosunek częstotliwości odpowiadającej maksymalnemu natężeniu promieniowania cieplnego w danej temperaturze bezwzględnej T do tej temperatury jest stały (v„«*: T = const, wielkości te są wprost proporcjonalne).
Drugie prawo Wiena określa kształt rozkładu natężenia promieniowania cieplnego w części promieniowania krótkofalowego (tj. dla X « Xmsa). Zgodnie z nim rozkład natężenia promieniowania E ciała doskonale czarnego o temperaturze bezwzględnej T wyraża wzór:
E(X, T) = CiAr3e<32A,T, gdzie Cj, C2 - pewne stałe.
Ciało doskonale czarne, ciało o współczynniku absorpcji równym jedności tzn., które niezależnie od temperatury całkowicie pochłania padające nań promieniowanie posiadające dowolny skład widmowy.
Ciało doskonale czarne jest pewną idealizacją, mającą duże znaczenie w teorii promieniowania. Przybliżoną jego realizacją jest otwór dużej wnęki sferycznej.
Promieniowanie cieplne, promieniowanie termiczne, strumień energii fal elektromagnetycznych emitowanych przez ciało znajdujące się w temperaturze większej od zera bezwzględnego.
W zależności od temperatury ciała w promieniowaniu cieplnym dominować może promieniowanie o różnej długości fal (od kwantów gamma w przypadku wczesnego Wszechświata do mikrofal w przypadku ciał o temperaturze kilku K, najczęściej jest to jednak promieniowanie podczerwone lub światło)
. j
3. Pewna siatka dyfrakcyjna ma 500 rys/mm. Ile wynosi stała tej siatki?
d = — = 0,002mm = 2-10 6m 500
t \ 1 r i _,i % ♦ .tii