457

6.1. ZŁOŻENIA WŁAŚCIWE 6.1.1. Charakterystyka formalna złożeń

Złożenia właściwe charakteryzują się brakiem fleksyjnych wykładników relacji syntaktycznych członów oraz obecnością jakiegoś formantu. W języku ogólnym mamy na ogół do czynienia ze złożeniami o dwóch członach, poza strukturami typu trzydziestopięciolecie, dwudziestopięciolatek. W słownictwie specjalnym oraz nacechowanym, poetyckim czy też żartobliwym, spotyka się konstrukcje o strukturze N (N, + N, + N₃), por. dobotonażokilometr, roporudowęglowiec; zwierzoczlekoupiór.

Możliwości współwystępowania poszczególnych części mowy w rzeczownikach złożonych przedstawia tabela 13.

Tabela 13

Człon I	Człon II	Przykłady złożeń
N	N	klubokawiarnia, nosorożec
V	N	dusigrosz, bawidamek
A	N	błogostan, wysokogórzec
Num	N	dwuszereg, dwudziestolatek
N	V	korkociąg, gleboznawstwo
A	V	samouk, żyworodek
Num	V	pierwokup, pierworództwo
Adv	V	dalekowidz, noworodek
(V	V	kipichron, wirolot)
(N	A	kurośtep)

W nawiasach podano struktury bardzo rzadko spotykane. W członie drugim złożeń występują w zasadzie rzeczownik (częściej) i czasownik, przymiotnik zupełnie wyjątkowo; w członie pierwszym najczęściej rzeczownik i liczebnik, rzadziej przymiotnik, czasownik i przysłówek.

A oto jak poszczególne połączenia są reprezentowane w słownictwie SJPD pod względem ilościowym:

Tabela 14

Typy struktur
ponad 1000 złożeń	500-1000	100-500	20-100	10-20	poniżej 10
N(N,+N2)	N (Num+N,) N (N,+V)	N (V+N,) N (A+V) N (A+N,)	N (Adv+V)	N (Num+V)	N (V+V) N (N, + A)

457