568

35. AUTOMATYKA ŁĄCZENIOWA I REGULACYJNA 568

Człon blokady

Człon blokady skład?, się z elementów, których zadaniem jest trwale zablokowanie urządzenia S2R w następujących rrzypeckach:

—    podczas zwarć na szynach rezerwowanych lub na odpływach z tych szyn nie wyłączonych przez automatykę zabezpieczeniową odpływów;

—    przy ręcznym wyłączaniu toru zasilającego;

—    przy zaniku lub obniżeniu się napięcia na źródle rezerwowym, zbyt długo utrzymującym się napięciu szczątkowym o znacznej wartości, uszkodzeniu przekaźników lub wyłączników oraz przy występowaniu innych tego typu przyczyn powodujących „wyczekiwanie” urządzenia SZR.

Kasowanie omawianej blokady dokonuje obsługa za pomocą przełącznika automatyki znajdującego się w danej stacji elektroenergetycznej, pozbawiającego urządzenia SZR napięcia pomocniczego.

Do wykonania blokady od zwarć na rezerwowanych szynach wykorzystuie się automatykę zabezpieczeniową występującą w danej rozdzielnicy. Mogą to być zabezpieczenia szyn wraz z układem lokalnej rezerwy wyłącznikowej lub też zabezpieczenia toru zasilającego reagujące na zwarcia zlokalizowane na szynach zbiorczych.

Człon sygnalizacji

System sygnalizacji urządzenia SZR dostosowuje się do rozwiązań przyjętych dla całej stacji.

Przewiduje się sygnalizację następujących stanów:

—    przypalenia wkładki bezpiecznikowej lub otwarcie wyłącznika samoczynnego w pomiarowych obwodach napięciowych członu rozruchowego;

—    braku napięcia pomocniczego;

—    zadziałania urządzenia SZR;

—    trwałego zablokowania działania oraz odstawienia urządzenia SZR.

Stan zablokowania lub odstawienia jest sygnalizowany tylko optycznie (lampka), pozostałe — powinny być sygnalizowane optycznie i akustycznie. Wskazane jest instalowanie licznika zadziałań urządzenia SZR.

35.2.3. Wyznaczanie wypadkowej mocy silników dopuszczonych do samorozruchu w cyklu SZR

Wypadkową moc silników indukcyjnych dopuszczonych do samorozruchu w cyklu SZR przy danej mocy transformatora rezerwowego i założeniu sztywności napięcia po stronie zasilania transformatora wyznacza się wg następującej zależności:

(35.3)

_s (1 —k) <7_cos ę_ (fcAy^sin <p) u_zt

w której: S’„, — moc znamionowa transformatora zasilania rezerwowego; P„_s — suma mocy znamionowych silników; k — współczynnik określony stosunkiem najmniejszej wymaganej wartości napięcia na zaciskach silników^; przy samorozruchu i napięcia znamionowego silników; wartość ta nie powinna być mniejsza od 0,7; k_r — krotność prądu rozruchowego silników przy ich samorozruchu ze stanu spoczynkowego, przy zasilaniu napięciem znamionowym; ij — średnia sprawność silników; cos <f> — średni współczynnik mocy silników; u_u — względne napięcie zwarcia transformatora.

Z zależności (35.3) można korzystać również w przypadku, gdy dla danej mocy wypadkowej silników przewidzianych do samorozruchu należy wyznaczyć najmniejszą moc znamionową transformatora rezerwowego.

wyłączniki mocy