613

niowy, prze-po-tęiny, przeciw-po-wodziowy, przed-po-rodowy, przy-po-wierzch-niowy, wewnątrz-po-chodny, zewnątrz-po-chodny).

Formacje, w których korpus zawiera więcej niż jeden przedrostek, są izolowane. Możliwe są jednak ciągi: po-po-w-staniowy, przed-po-w-staniowy, między-po-w-staniowy. Stanowią jednak margines systemu przymiotnikowego.

4.3.2. Syntagmatyka

W przeważającej większości wypadków tematy przymiotnikowe są formacjami wielomorfemowymi. Wśród nich dominują struktury zbudowane z elementów różnofunkcyjnych (R_subS_a(li: bied-ny; R_vcrbS_adi: by-fy itp.). Struktury zbudowane z elementów jednofunkcyjnych mogą zawierać maksymalnie trzy segmenty (mil-uni, blad-awy, róż-ow-awy, mil-uś-ki itd.). Najbardziej rozbudowane struktury posiadają przymiotniki derywowane od podstaw rzeczownikowych i czasownikowych. W pierwszym typie rozwinięte są ciągi sufiksalne, w drugim - prefiksalne. Przymiotniki dewerbalne rozbudowane w części sufiksalnej sygnalizują, że podstawa werbalna jest derywatem denominalnym lub zawiera podstawę obcego pochodzenia.

Struktury przymiotnikowe z wielosegmentowymi ciągami sufiksalnymi mogą być dwojakiego rodzaju: a) struktury z rozbudowaną podstawą, b) struktury z rozbudowanym ciągiem przymiotnikowym. Charakter ciągu afiksalnego w dużej mierze jest uzależniony od fonologicznej struktury przymiotnikowego sufiksu prostego. Produktywne sufiksy o strukturze VC {-ow-, -an-) łączą się z podstawą bezpośrednio (intennorfy są tu izolowane), natomiast sufiksy o strukturze (C)C mogą łączyć się z podstawą również za pośrednictwem intermorfów. System intermorficzny może być dwojakiego rodzaju: a) albo jest rozwinięty pod względem liczby segmentów mogących wystąpić w pozycji I| (jak np. przy sufiksie -sk-, por. graf), b) lub proporcjonalnie do liczby segmentów

peruwiański

neapolitański

j

kongolański

marsjański

królewski

synowski

józefiński

koleżeński

jerychoński bestialski

braterski

drobiarski

alpejski

jenajski

kararyjski