689

172.

Operatory modalne

»ka nigdy nie ryją pokocha, j pierwszemu owi, czyli tr winno zależeć ów piękności, odpowiedzieć >: .Ty idiotko, iżliwa. cudna, a ma nieogra* sc zbyt mądra

towarzystwie jsiłują zostać dołożę wszel-iciła pracę za czułą istotą", ak nieco korr

x> zareagować j dziewczynce grywaniu korr

Operatory mooalne przekształcają preferencję w konieczność. Były one przedmiotem szczególnego zainteresowania Alberta Ellisa, twórcy terapii racjo-nalno-emotywnej. Za pomocą operatorów modalnych ludzie potrafią sami sobie przysporzyć cierpień, ponieważ kiedy nie osiągają tego. co osiągnięte być „musi", odnoszą wrażenie. że zaszła straszliwa niesprawiedliwość dziejowa. Z kolei postawa ta rozprasza ich oraz uniemożliwia znalezienie twórczych rozwiązań i cieszenie się życiem takim, jakim jest.

Jeżeli klient mówi: .Muszę mieć tę kobietę, ale ona woli mojego przyjaciela", możesz odpowiedzieć: .Wygląda na co. że stanie ci się coś naprawdę przykrego, jeżeli nie będziesz jej mieć. Opowiedz mi o tym".

Klient może wówczas stwierdzić: „Cóż, właśnie to jest naprawdę przykre: jeżeli nie będę jej mieć. będzie to naprawdę przykre".

A wtedy Ty możesz powiedzieć: „A więc jeżeli nie będziesz jej mieć, będzie ci naprawdę źle. będziesz miał złamane serce".

Na co klient może przytaknąć: .To prawda, nie poradzę sobie z tym".

Wówczas możesz zająć się wyjątkiem od stworzonej przez klienta reguły i zapytać: „Zastanawiam się, ile miesięcy minie, zanim odzyskasz poczucie humoru". Podświadomy umysł musiałby mieć niesamowicie ścisłą kontrolę nad klientem, aby nie pozwolić mu znaleźć wyjątków.

Możesz dolać oliwy do ognia i stwierdzić: „Zakładam, że co wiesz, bo w przeszłości musiałeś leczyć złamane serce".