68,69 (2)

cliomic/nc, będące w codziennym użyciu ’>.i to między innymi: ni. terpentyna, nafta, benzyna, lakiery. «•* i.mv. wywabiacze plam, benzen, aceton, eter, heksan, butapicn, nitro, \iluks, auto-widol, werniks, rozpuszczalniki do farb. W ■ \ il ic ti wymienione i nie wymienione - środki syntctyc/nr d/lulają silnie i niezwykle szkodliwie na młode organizmy, na ośrodkowy układ nerwowy) Wywołują stan podobny do upić ia alkoholowego. Pojawiają się halucynacje wzrokowe, słuchowe i czuciowe, błogostan. Występują zaburzenia koordynacji. In Ikotliwa mowa, niemożność sformułowania myśli. Czasami zaobsci wować można pobudzenie motoryczne, które jednak po pewnym czasie zamienia się w odrętwienie.

Zapach rozpuszczalników czy innych chemikaliów, dziwne plamy na ubraniu, permanentny katar i kaszel, krwawienie z nosa, zapalenie spojówek, mdłości i wymioty to oznaki, że dziecko „się klei”.

Pod długotrwałym zażywaniu tego rodzaju środków występować mogą (zależnie od osoby i specyfiku): senność lub euforia, odrętwienie, osłabienie łaknienia, opóźnione reagowanie, nadwrażliwość na światło, zła ocena rzeczywistości czy mtwet utrata kontaktu z nią. Pojawiają się: przyspieszone tętno, bóle w klatce piersiowej, bóle mięśni i głowy, zwiotczenie mięśni, wychudzenie, problemy z poruszaniem się. Nieodłączne jest zniszczenie komórek mózgowych, pogorszenie sprawności intelektualnej, upośledzenie pamięci, zmiany charakterologiczne, wahania nastroju, przygnębienie, apatia i niepokój. Uszkodzeniu ulegają nerki i wątroba.

Przedawkowanie objawia się snem, wpadnięciem w stan stuporu, grozi ono śmiercią albo z powodu niewydolności serca, albo uduszenia (w czasie wdychania oparów' / foliowej torebki nałożonej na twarz).

Objawy abstyncncyjne to zazwyczaj niepokój, przygnębienie, brak łaknienia, rozdrażnienie, nudności, drżenie. Nie są one jednak zbyt intensywne, a w tej grupie narkotyków największym niebezpieczeństwem jest prawdopodobieństwo utraty pewnej ilości komórek mózgowych, które, jak wiadomo, się nie odradzają.

Amfetamina

Amfetamina cieszyła się bardzo dużą popu In mościli w czasie drugiej wojny światowej wśród brytyjskich lotników. Podczas wyczerpujących lotów dodawała im sił i pewności siebie, nic zwracali uwagi na to, że spali później nienormalnie długo, że wpadali w depresje - zrzucano to na karb wojny. Aminy cucące były w latach sześćdziesiątych szeroko stosowane, bo działały pobudzająco, usuwały fizyczne i psychiczne zmęczenie, poprawiały samopoczucie. Podawano je osobom cierpiącym na depresje, a także w przypadkach zatrucia barbituranami i opiata-mi. Za pomocą pochodnych amfetaminy prowadzono również kuracje odchudzające, albowiem środek ten hamował łaknienie. Stosowali je również sportowcy, jednak po kilku zgonach pod czas zawodów zdecydowano się wprowadzić je na listę środków dopingowych. Obecnie trudno spotkać amfetaminę czy jej pochodne w lecznictwie. W Polsce wszystkie leki tej grupy zostały wycofane. W ich miejsce pojawiła się czarnorynkowa amfetami na-narkotyk, najbardziej dzisiaj popularny i tani środek.

Amfetamina to biały proszek do wciągania prz.cz nos lub kryształki, w roztworze można ją stosować dożylnie: działa wtedy szybciej i intensywniej. Zażywanie amfetaminy prowadzi głównie do uzależnienia psychicznego, uzależnienie fizyczne nie występuje często, a jego nasilenie nie jest duże. Użycie objawia się wzmożoną aktywnością psychiczną, pewnością siebie, przyspieszonym tokiem myślenia i działania. Występuje bezsenność, przyspieszona czyn ność serca i szybki oddech, podwyższone ciśnienie krwi, zwięk szone wydalanie moczu i rozszerzone źrenice.

Po dłuższym okresie zażywania amfetaminy zauważyć można pobudzenie, niepokój, zawroty głowy, lęki, depresje, a lak że coraz częściej obserwowane psychozy. Mogą wystąpić bóle klatki piersiowej, przewlekłe zaburzenia snu, gwałtowne i nicie gularnc bicie serca, obfite pocenie się, biegunka, omdleniu, charakterystyczne są: rozdrażnienie, niepokój i napięcie, zanik łaknienia prowadzący do skrajnego wychudzenia.