68,69 (2)

chemiczne, będące w codziennym użyciu *».| to miedzy innymi: ni, terpentyna, nafta, benzyna, lakiciy. <•> i;m\, wywabiacze plam, benzen, aceton, eter, heksan, buUipu n. nilrx>. uluks, auto-widol, werniks, rozpuszczalniki do farb. VV*./ysikie te wymienione i nie wymienione - środki synte(y» /nr d/i.ilają silnie i niez.wykle szkodliwie na młode organizm). na ośrodkowy układ nerwowy} Wywołują stan podobny do upu 1.1 alkoholowego. Pojawiają się halucynacje wzrokowe, słuchowe i czuciowe, błogostan. Występują zaburzenia koordynacji, Mkmllwa mowa, niemożność sformułowania myśli. Czasami zaobserwować można pobudzenie motoryczne, które jednak po pewnym czasie zamienia się w odrętwienie.

Zapach rozpuszczalników czy innych chemikaliów, dziwne plamy na ubraniu, permanentny katar i kaszel krwawienie z nosa, zapalenie spojówek, mdłości i wymioty to oznaki, że dziecko „się klei”.

Pod długotrwałym zażywaniu tego rodzaju środków występować mogą (zależnie od osoby i specyfiku): senność lub euforia, odrętwienie, osłabienie łaknienia, opóźnione leagowunic, nadwrażliwość na śwuatło, zła ocena rzeczywistości czy nawet utrata kontaktu z nią. Pojawiają się: przyspieszone tętno, bóle w klatce piersiowej, bóle mięśni i głowy, zwiotczenie mięśni, wychudzenie, problemy z poruszaniem się. Nieodłączne jest zniszczenie komórek mózgowych, pogorszenie sprawności intelektualnej, upośledzenie pamięci, zmiany charakterologiczne, wahania nastroju, przygnębienie, apatia i niepokój. Uszkodzeniu ulegają nerki i wątroba.

Przedawkowanie objawia się snem, wpadnięciem w stan stuporu, grozi ono śmiercią albo z powodu niewydolności serca, albo uduszenia (w czasie wdychania oparów' z foliowej torebki nałożonej na twarz).

Objawy abstyncncyjne to zazwyczaj niepokój, przygnębienie, brak łaknienia, rozdrażnienie, nudności, drżenie. Nic są one jednak zbyt intensywne, a w tej grupie narkotyków największym niebezpieczeństwem jest prawdopodobieństwo utraty pewnej ilości komórek mózgowych, które, jak wiadomo, się nic odradzają.

Amfetamina

Amfetamina cieszyła się bardzo dużą popularnością w c/asu drugiej wojny światowej wśród brytyjskich lotników. Podczas wyczerpujących lotów dodawała im sił i pewności siebie, nic zwracali uwagi na to, że spali później nienormalnie długo, żc wpadali w depresje - zrzucano to na karb wojny. Aminy cucące były w latach sześćdziesiątych szeroko stosowane, bo działały pobudzająco, usuwały fizyczne i psychiczne zmęczenie, po prawiały samopoczucie. Podawano je osobom cierpiącym na depresje, a także w przypadkach zatrucia barbituranami i opiata mi. Za pomocą pochodnych amfetaminy prowadzono również kuracje odchudzające, albowiem środek ten hamował łaknienie. Stosowali je również sportowcy, jednak po kilku zgonach pod czas zawodów zdecydowano się wprowadzić je na listę środków dopingowych. Obecnie trudno spotkać amfetaminę czy jej pochodne w lecznictwie. W Polsce wszystkie leki tej grupy zostały wycofane. W ich miejsce pojawiła się czarnorynkowa amfetami na-narkotyk, najbardziej dzisiaj popularny i tani środek.

Amfetamina to biały proszek do wciągania przez nos lub kryształki, w roztworze można ją stosować dożylnie: działa wtedy szybciej i intensywniej. Zażywanie amfetaminy prowadzi głównie do uzależnienia psychicznego, uzależnienie fizyczne nie występuje często, a jego nasilenie nie jest duże. Użycie objawia się wzmożoną aktywnością psychiczną, pewnością siebie, przyspieszonym tokiem myślenia i działania. Występuje bezsenność, przyspieszona czyn ność serca i szybki oddech, podw'yższonc ciśnienie kiwi, zwięk szone wydalanie moczu i rozszeizone źrenice.

Po dłuższym okresie zażywania amfetaminy zauważyć można pobudzenie, niepokój, zawroty głowy, lęki, depresje, a także coraz częściej obserwowane psychozy. Mogą wystąpić bóle klatki piersiowej, przewlekłe zaburzenia snu, gwałtowne i tlicie gularnc bicie serca, obfite pocenie się, biegunka, omdlenia, charakterystyczne są: rozdrażnienie, niepokój i napięcie, zanik łaknienia prowadzący do skrajnego wychudzenia,