4

4



I    szkielkot.SB + KJD zawieszone w soli fizjologicznej, koptrola:,KD, zawieszone w soli fizjologicznej

II    szkiełko: SP KB. zawieszonej w soli fizjologicznej, kontrola: KB zawieszone w soli fizjologicznej

III    szkiełko: SB + KD zawieszone-w koloidzie (surowica własna), kontrola: KD zawieszone w koloidzie + koloid

IV    szkiełko:. SB + KD zawieszone w koloidzie, kontrola: KB zawieszone w koloidzie + koloid

V    szkiełko: SB + KB zawieszone w soli fizjologicznej;+ papaina, kontrola: KD zawieszone w soli fizjologicznej + SD 4 papaina

VI    szkiełko: SD + KB zawieszone w soli fizjologicznej + papaina, kontrola: KB zawieszone w soli fizjologicznej + SB -r papaina

Szkiełko I i n inkubuje się w temp. pokojowej w komorze wilgotnej, wynik odczytuje się po 10 i 30 minutach    ; j>? «c

Szkiełko HI, IV. V i VI inkubuje się w cieplarce w komorze wilgotnej. Wynik odczytuje się po 30 i 60 minutach

Wyniki odczytuje się makroskopowo lub pod małym powiększeniem na mikroskopie

Brak aglutynacji i bemolizy we wszystkich próbach tproba krzyżowa^zgodnal kwalifikuje krew dawcy do

przetoczenia biorcy    * —--^

Obecność aglutynacji lub hemolizy w którymkolwiek z odczynów świadczy o niezgodności krwi dawcy i biorcy i dyskwalifikuje krew do transfuzji

9. Identyfikacja antygenu Rh+

Oznaczanie układu grupowego Rh

Układ grupowy\Rh składa się z zespołu antygenów, detenrdnowanych przez 3 pary genów;/ allelomorficznych: G, c. D, d, E, e. Obecność tych antygenów w krwinkach człowieka możrta ustalić używając wzorcowych surowic, skierowanych wybiórczo przeciwko poszczególnym antygenom. W praktyce medycznej największe znaczenie ma antygen D ze względu na częstość wywoływania izoimmunizacji. Na podstawie występowania antygenu D,w krwinkach. wprowadzono do celów praktycznych podział ludzi na osobników Rh(+), posiadających antygen D w swoich krwinkach oraz osobników Rh(-), w których nie stwierdza się obecności tego antygenu. W Polsce osobnicy Rh(+) - dodatni stanowią około 82 % ogółu ludności, a najczęściej spotykanymi fenotypami są: CcDee, CCDee ccDEe, ccDdee. Oprócz antygenu D, silnej lub przeciętnej mocy może występować w krwinkach słaba odmiana antygenu D, tzw. Du. Antygen Du stanowi defektywną postać antygenu D, tj. taką, w której brak jednej lub kilku komponent prawidłowego antygenu D.

Oznaczenie obecności antygenówAT. E, Du jest szczególnie ważne przy dobieraniu krwi do transfuzji. Tylko tacy dawcy, którzy nie posiadają w sWępich krwinkach anty genów C, D, Du, E (genotyp ede/ede} są prawdziwie RJh(-) - ujemnymi i ich krew powinni otrzymać biorcy Rh(-) - ujemni. Krew osobników o fenotypie Cde, cdE, CDue, cDJE może być przetaczana biorcom Rh(+) - dodatnim Dawcy ci jako biorcy z kolei są Rh(-) -ujemnymi.

Przeciwciała anty Rh są najczęściej przeciwciałami niekompletnymi, zlepiającymi krwinki w środowisku koloidowym (albumina, dekstran). Reakcja ta\może być wzmocniona przez nadtrawienie krwinek enzymami takimi jak papaina, trypsyna, ficyna. StosunkoVo rzadko wykrywa się przeciwciała kompletne anty Rh aktywne w środowisku 0,85 % NaCl w temperaturze pokojowej.

Oznaczanie anty genów układu Rh odbywa się przy pomocy wzorcowych surowic do odczynu koloidowego o specyficzności anty CD. anty D. anty- DE oraz wzorcowych surowic do odczynu papainowego o specyficzności anty CD, anty D, anty DE. Wystąpienie hemaglutynacji pod wpływem wzorowych surowic anty' CD i anty D - świadczy o obecności antygenu D układu Rh.

K"'

Ą/vTY

0

oE u

3

-f _

-h

-4-

4

4

Ą-

.

T

4

i ej/

-

\

r_


Brak hemaglutynacji pod wpływem surowicy anty' DMub pod wpływem obu surowic, nasuwa podejrzenie obecności antygenów: C, E, D. W takim przypadku należy; dodatkowo nastawić odczvn z surowicą anty DE oraz wy konać pośredni odczyn Ccombsa (inkubacja badanych krwinek z surowicą anty D i sprawdzenie ich oplaszczenia przy użyciu surowicy antygiobulinowej). Ujemńę wyniki hemaglutynacji z różnymi wzorcowymi surowicami oraz ujemny wynik pośredniego odczynu Coombs\wskazują, że krwinki badanego osobnika są RH(-) - ujemne.

i


00 0-0l o*


Test koloidowy - oznaczanie antygenu D z układu Rh Właściwe badanie • przy gotowuje się 10° o zawiesinę krwinek w autologicznej surowicy

9


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
I    szkielkot.SB + KJD zawieszone w soli fizjologicznej, koptrola:,KD, zawieszone w
Obraz7 2 HEMAGLUTYNACJA Erytrocyty w roztworze soli fizjologicznej tworzą zawiesinę pojedynczych ko
skanuj0017 (276) {Soli kd.JktpŁ/j j Sjrf4Uap£
Wykład 4 1.    Fizjologia mięśni szkieletowych. Molekularny mechanizm skurczu. Układ
Fizjologia mięśni szkieletowych cz 2 antastic pl PODGRUPA 2CZĘŚĆ 1. FIZJOLOGIA MIĘŚNI SZKIELETOWYC
Fizjologia mięśni szkieletowych cz 3 antastic pl PODGRUPA 4 KRZYWA MAKSYMALNYCH WARTOŚCI IZOM L I
Fizjologia (12) . Rąetfitor dłhydropirydynowy (DHP) komórek mięśnia szkieletowego: * *)   
59 Do przygotowania preparatu barwionego na „żywo”, na szkiełku przed-— otowym, obok kropli zawiesin
LastScan7 198 FIZJOLOGIA 1)    Zwiększenie filtracji. Wzrost zawartości soli w płynac
45 (8) 4a. Preparat wypłukuje się w 0,01 M PBS (buforowany fosforanami roztwór fizjologiczny soli) o
20121018(083) antastic pl PHYSIOEX
stałej, na szkiełko należy najpierw nanieść 1 oczko ezy wody, a następnie zawiesić w niej bardzo nie
FIZJOLOGIA MIĘSNI 1.    Struktura mięśni szkieletowych, włókna ekstrafuzalne i
DSCF5069 (2) fizjologia 26 zasady buforujące (SB) ■-aniony matowe MN kationów
stałej, na szkiełko należy najpierw nanieść 1 oczko ezy wody, a następnie zawiesić w niej bardzo nie
img099 •    na odtłuszczone szkiełko przedmiotowe nanieść kroplę zawiesiny bakteryjne

więcej podobnych podstron