6 (232)

jącego cewkę d0/dt wywołuje w cewce siłę elektromotoryczną o małej wartości, którą trudno zidentyfikować na tle zakłóceń elektromagnetycznych.

2.4. Tachometry impulsowe

Tachometry impulsowe składają się z impulsatora, wytwarzającego impulsy o częstotliwości proporcjonalnej do mierzonej prędkości obrotowej, oraz układu elektronicznego, przekształcającego ciąg impulsów na sygnał analogowy lub dyskretny odczytywany na mierniku wskazówkowym lub cyfrowym. Wytwarzanie impulsów może odbywać się na drodze mechanicznej (zamykanie i otwieranie zestyku), fotoelektrycznej (zmiana natężenia światła), magnetycznej (zmiana reluktancji powodująca zmianę strumienia magnetycznego).

a) Tachometr stykowy

Jest to tachometr o najprostszej budowie - rys. 4. Jego działanie jest oparte na ładowaniu kondensatora C przez opornik R i wyładowaniu kondensatora przez cewkę miłiamperomie-rza magnetoelektrycznego.

Rys. 4. Schemat ideowy tachometru stykowego z miernikiem analogowym

Kondensator jest ładowany z częstotliwością proporcjonalną do prędkości obrotowej

/ =

z • n

~60~

(5)

gdzie z - liczba par styków przełącznika P, n - prędkość w obr/min.

Przy założeniu, że

ioi?c < r_mi„ = —(6)

f z' n

J max    max

kondensator każdorazowo naładuje się do napięcia U = const., czyli uzyska ładunek Q — CU. Prąd wyładowania przepływa przez miliamperomierz i jego wartość średnia równa się

■śr

= Q-f =

C-U-z

--n

60

(7)

czyli jest proporcjonalna do prędkości obrotowej.

Przez zastosowanie miernika ilorazowego można uniezależnić wynik pomiaru od wartości napięcia U. Stosowany w układzie przełącznik może być typu elektromagnetycznego lub elektronicznego i pracować przy dużych częstotliwościach. Dokładność takiego tachometru waha się w granicach 1 + 2% przy sygnale analogowym, zaś przy pomiarze cyfrowym zależy od właściwości elementu zliczającego i może być bardzo duża.