4

16.    Socjalizacja to mechanizm wpływu kultury na życie społeczne polegający

przede wszystkim na:

a)    zapewnieniu jednostce szerokiego dostępu do różnych form bezpieczeństwa socjalnego

b)    wyrobieniu krytycyzmu jednostki wobec różnorakich form ingerencji społeczeństwa w sfery prywatności nie podlegające instytucjonalizacji

^ wytworzeniu postaw konformistycznych wobec obowiązujących w społeczeństwie norm, systemów wartości, zwyczajów, obyczajów, itp.

17.    Samobójstwo anomiczne jest efektem:

a)    zaburzenia fizjologicznej homeostazy organizmu

b)    braku integracji norm obowiązujących w różnych grupach społecznych

/c^ rozpada dotychczasowych systemów norm i wartości, wierzeń i obyczajów

18.    Nadmierna ekspansja medycyny oznacza:

a) konieczność stosowania przez lekarzy tzw. medycyny defensywnej, która uznawana jest za jedna z głównych przyczyn chorób jatrogenicznych

(n) sytuację, w której ludzie przestają czuć się sami odpowiedzialni za własne zdrowie, a wyręczają ich w tym instytucje medyczne i pozostające w ich dyspozycji „narzędzia”

c)    rozwój nowoczesnych technologii medycznych pozwalających na skuteczne leczenie chorób jeszcze nie tak dawno nieuleczalnych

19.    Poczucie dyskomfortu (ang. illness) staje się zjawiskiem społecznym, gdy:

a)    ludzie czują się chorzy, bez jakichkolwiek uchwytnych dolegliwości organicznych

b)    każdy z nas próbuje ocenić na własny użytek znaczenie objawu, którego staje się świadomy

© zaczynają ów dyskomfort dostrzegać inni, kiedy doprowadzi on do zmiany zachowania (interakcji społecznych)

20.    DemedykaJizacja życia ludzkiego oznacza współcześnie:

^ częściowe odrzucenie medycyny jako instytucji, na rzecz rozwijania własnych możliwości dbania o zdrowie i / lub poszukiwanie pomocy u przedstawicieli medycyny nieoficjalnej

b)    stopniowe przejmowanie przez zespoły prywatnych specjalistów (lekarzy, pielęgniarki itp.) tego wszystkiego, co do tej pory pozostawało w gestii wyspecjalizowanych instytucji medycznych

c)    koegzystencję stechnicyzowanego, oferowanego pacjentom przez wielu specjalistów medycznych postępowania, z jednoczesną realizacją tzw. funkcji ekspresywnych tj. osobowościowego motywowania w kierunku zgodnym z zaordynowaną terapią