7

Siła ciągu T i siła oporu P_x zależą od kąta nastawienia i kąta natarcia łopaty. Siła oporu śmigła powoduje powstanie momentu oporowego

R

M = h • ^ r • cLP*    < '

Do pokonania tego momentu musi istnieć moment obrotowy pochodzący od wału silnika, który musi być równy

gdzie:

N — moc silnika w W,

n_s — liczba obrotów silnika na sekundę;

albo

M_s = h_M • p * n* • D² [Nm]

gdzie:

h_M — cecha momentu odniesiona do obrotów i średnicy śmigła,

p — gęstość ośrodka w kg/m³.

Moc pobierana przez obrót śmigła jest równa

N_s — M_s ♦ co = k_N • p • nl * D⁵ [W]

gdzie:

hff — cecha mocy odniesiona do obrotów i średnicy śmigła, w — prędkość kątowa silnika.

Moc użyteczna zużyta przez śmigło na nadanie samolotowi prędkości o jest równa:

N_n — T * u [Nm/s]

Cecha mocy śmigła — współczynnik bezwymiarowy.

N

~ p-w_s³‘D⁵‘

Sprawność śmigła

4.12.5. Charakterystyki aerodynamiczne śmigła

Do wyznaczenia siły ciągu i mocy śmigła w różnych warunkach jego pracy niezbędne są współczynniki aerodynamiczne a, (ł, •*} = f(a) (rys. 4.85). Punktowi A odpowiada praca śmigła podczas postoju samolotu, gdy o — 0. Kąt natarcia osiąga największą wartość i równy jest kątowi nastawienia cc = (3 (rys. 4.86a). Śmigło rozwija maksymalną siłę ciągu T pochłaniając znaczną moc silnika. Sprawność śmigła równa jest zero, ponieważ u — 0.