badwłasn0035

70

-    jednoosiowe rozciąganie 6, = S ^_6₃_o

przy którym /m =    = £

reprezentowane jest na wykresie prostą (2), dla której oc =~26° 30’

-    proste ścinanie - 6* = -65 = 6} 6*-o    przy którym

__2 er    -f

2(e-^yu.&) ~    przyjmując y. • 0,3, m = ~0,77,

« = ~ 37° 30’ ,

-    jednoosiowe ściskanie    6₃=6^0

i

wtedy mr -~_g    = j— ,    a jeżeli    - 0,3, to

m *~1,66, a kąt nachylenia prostej cC » ~ 59°,

-    trzyosiowe równomierne ściskanie - gdy

S, = 6_Z = 6j = & < o

Ponieważ w tym przypadku

Si-ff₃ = o Ol 6-_v=-6(<ł-2>ih

Prosta pokrywa się z osią odciętych po stronie ujemnych wartości.

Wykres stanu mechanicznego, po uogólnieniu wyników badań przy różnych stanach naprężenia, pozwala na jakościową ocenęt

-    charakteru pęknięcia w zależności od tego, jaka linia przecina najpierw promień realizowanego stanu naprężenia,

-    możliwości przejścia od jednego rodzaju zniszczenia* do drugiego, poprzez zmianę stanu naprężenia lub własności materiału.

Jeśli promień zostanie przecięty prostą G_v * Rm, to w tym przypadku materiałowi grozi pęknięcie kruche. Natomiast jeśli promień ten przecięty zostanie przez prostą T! * Rt, materiałowi grozi pęknięcie poślizgowe - właściwe materiałom ciągli-wym.

Jeśli promień przecięty zostanie przez prostą ^,C=Qi_t ,• a następnie prostą = Rm, to zaobserwujemy najpierw przejście materiału w stan plastyczny, a następnie pęknięcie rozdzieleze (poprzedzone odkształceniem trwałym) - prosta 2 (Rys. 37).

Wpływ warunków fizycznych uwidocznić można przez naniesienie ograniczających prostych równoległych, odpowiadających innym warunkom ,(np. przy zmianie temperatury) .

Profesor T. Pełczyński, wprowadzając syntezę hipotez krań-

cowego wydłużenia i energii odkształcenia postaciowego, opracował hipotezę, której odwzorowaniem geometrycznym jest wykres stanu granicznego w układzie 6_V-6_H    . Hipoteza ta uwzględnia

Zakres rodzajów stanu napięcia przez uwzględnienie ujemnych wartości charakterystyki "m", rozszerzając wykres stanu mechanicznego na ujemne wartości osi odciętych.

Interesującym zagadnieniem oceny zgodności lub rozbieżności poszczególnych hipotez wytężeniowych dla różnych stanów naprężenia jest geometryczna interpretacja dla stanu płaskiego w układzie 6^63 . Na rysunku 38 przedstawiono przekroje powierzchni stanów granicznych płaszczyzną 6_Z= 0, z równoczesnym dokonaniem umowy stosowalności wszystkich omawianych hipotez do materiałów kruchych i ciągliwych oraz gdy /*• a 0,3. Punkty położone na półosiach:    (Rys. 38).

-    +Ę, i. +63 odpowiadają stanom granicznym przy jedno

osiowym rozciąganiu,

-    L -63 odpowiadają stanom granicznym przy jedno

osiowym ściskaniu,

-    OE L OF^- odpowiadają odpowiednio stanom granicznym

przy równomiernym dwuosiowym rozciąganiu

i równomiernym dwuosiowym ściskaniu,

-    0& i OH    odpowiadają stanom granicznym przy prostym

ścinaniu.

Na rysunku tym można wskazać punkty - a więc stany naprężenia -przy których rozpatrywane hipotezy dają wyniki zgodne lub przy których występują rozbieżności. Nie trudno zauważyć, że największe rozbieżności zachodzą przy prostym ścinaniu, natomiast przy jednoosiowym rozciąganiu i przy jednoosiowym ściskaniu (zakładając Kr = Kc = K ) występuje całkowita zgodność.