Celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze zjawiskiem fluorescencji oraz jego praktyczne wykorzystanie w analizie jakościowej i ilościowej.
Spektrofluorymetria jest techniką analityczną wykorzystującą zjawisko fluorescencji, czyli emisji promieniowania elektromagnetycznego w widzialnym zakresie widma przez oznaczaną substancję po wcześniejszym wzbudzeniu jej promieniowaniem nadfioletowym. (Pod wpływem promieniowania wzbudzającego elektrony przechodzą na wyższy poziom energetyczny i wracając „samorzutnie” do poziomu podstawowego emitują promieniowanie. Fluprescencja pojawia się natychmiast po naświetleniu cząsteczki luminoforu (czas upływający pomiędzy wzbudzeniem a emisją promieniowania wynosi 10~9-10'8 s) i natychmiast zanika po usunięciu promieniowania wzbudzającego (czas promieniowania wynosi lO^-lO'10 s). Zgodnie z regułą Stockesa - Lammela długość fali promieniowania zaabsorbowanego przez badaną substancję jest mniejsza od długości fali promieniowania emitowanego (rys.l).
\ fluoi escencj a
\
długość fali [mu]
Rys.l. Batochromowe przesunięcie Stockesa widm wzbudzenia i fluorescencji
Zjawisko fluorescencji wykazują przede wszystkim związki organiczne zawierające skondensowane pierścienie aromatyczne oraz związki metaloorganiczne. Związki nieorganiczne nabywają zdolność fluorescencji po utworzeniu połączenia kompleksowego z odpowiednim odczynnikiem organicznym (np. glin i 8-hydroksychinolina, beryl i moryna). Często rozkład związku organicznego, który sam nie fluoryzuje, prowadzi do powstania fluoryzujących
produktów.